Vito w maju skończy trzy latka. Jest naszym największym szczęściem, dzieckiem mocno upragnionym i wyczekanym. Niestety kilka miesięcy temu po wizytach u wielu specjalistów usłyszeliśmy diagnozę… nasz synek ma autyzm atypowy. Pomimo tego, że był to dla nas cios, wiedzieliśmy że musimy porzucić żal i gniew, aby zebrać siły na drogę jaką od tej pory będziemy wraz z naszym synkiem kroczyć. Terapeuci podkreślają, że Vito jest chłopcem wysokofunkcjonującym i przy odpowiedniej terapii oraz pracy, zarówno naszej jako rodziców, jak i specjalistów z wielu dziedzin, możemy umożliwić mu życie jak najbardziej zbliżone do tego jakie wiódłby bez tej diagnozy. Vito jest cudownym chłopcem, wesołym, ruchliwym, lubi się bawić, ale sam. Cieszy się na towarzystwo innych dzieci, ale nie potrafi się z nimi bawić. Nie lubi nawiązywać kontaktu wzrokowego, a o dotyku czy przytuleniu decyduje on. Komunikacja z naszym synkiem jest mocno ograniczona, nie informuje o swoich potrzebach i pragnieniach ani nie prosi o nic. Niekiedy kieruje w naszą stronę pojedyncze słowa, ale głównie odpowiada sobie na nie sam. Kocha za to cyfry, litery i pociągi. Często wpada w swoje schematy. Zamyka się także w swoim świecie, do którego nam rodzicom jest tak trudno dotrzeć, co łamie nam serca. Wtedy też nie docierają do niego bodźce z zewnątrz. Jego reakcje na różne sytuacje bywają opóźnione. Powoli uczymy się, że płacz w danej chwili może być odpowiedzią na sytuację, która miała miejsce wcześniej, a którą trudno nam teraz połączyć z jego gorszym samopoczuciem. Cierpi też na lęk separacyjny i bardzo źle znosi wszelkie zmiany. Najbardziej lubi spędzać czas z mamą i tatą. Dokuczają mu napięcia w ciele, które utrudniają jego rozwój. Każdy dzień z Vito jest dla nas nowy i może przynieść nowe zachowania i reakcje. Niekiedy obserwujemy progres w jego rozwoju, po to, aby za chwilę z kolei regres podciął nam skrzydła. Ale nie poddajemy się i będziemy walczyć dla naszego chłopczyka o każdy, nawet najmniejszy krok zbliżający go do możliwie jak najbardziej samodzielnego życia w przyszłości. Będziemy ogromnie wdzięczni jeśli i Wy zechcecie udzielić nam wsparcia, aby Vito mógł mieć dostęp do specjalistów i metod pracy dopasowanych do jego potrzeb. Tylko intensywna, systematyczna i ukierunkowana praca może przynieść najlepsze rezultaty, a na taką nie ma co ukrywać potrzebne są środki finansowe. Dziękujemy za każdą pomoc dla naszego synka. My kochamy go nad życie i jesteśmy wdzięczni, że i Wam jego los nie jest obojętny.