Słowo, dotyk, gest, bieg, rozmowa telefoniczna, szalone tempo dnia, praca, dom to wszystko takie oczywiste, zwykłe, niedoceniane. Myślimy, że tak będzie zawsze. Przecież jesteśmy niezniszczalni, dajemy radę. Do tego dnia. Do dnia w którym zmienia się wszystko. Udar. Mariusz się nie spodziewał ma przecież dopiero 45 lat. Udar niedokrwienny całej lewej połowy mózgu z afazją globalną i porażeniem połowiczym prawostronnym. Tydzień w stanie krytycznym, po kilku dniach wypisany do domu. Co dalej? Musi zacząć wszystko od początku. Bo On tam ciągle jest, uwięziony w swoim ciele, umyśle bez umiejętności przekazania otoczeniu swoich lęków, myśli czy zwykłych potrzeb.

I jesteśmy my, zwykła rodzina, zwykli przyjaciele ale niezwykła jest nasza wiara, że wszyscy razem a z nami może też inni "obcy" jesteśmy w stanie bardzo wiele zrobić. Ale do tego potrzebne są pieniądze. Dla nas absurdalne kwoty, całość - trudna do oszacowania. Bo nauczyć musi się życia od nowa. Będzie to długa i trudna droga ale będziemy nią iść razem, gdy braknie Mu sił - poniesiemy.

Nie ma w nas żalu i rozpaczy. Jest wdzięczność i radość, bo żyje, bo nas poznaje, bo wiele rozumie.

Jeśli zechcesz wziąć udział w zrzutce, masz miejsce w naszych sercach na zawsze. Dziękujemy.