3 lata temu wykryto u mnie chorobę psychiczną (ChAD) i od tego czasu jestem skutecznie spychany poza ramy społeczeństwa. Kiedyś bliscy mi ludzie dziś nie widzą już we mnie człowieka a jedynie chorobę której nie rozumieją i nie chcą zrozumieć... nie ułatwia mi życia komornik który egzekwuje długi które powstały pod wpływem manii o której nie miałem świadomości a spłata zaległości i alimentów kosztuje mnie większość wypłaty.

Próbowałem szczęścia w Holandi jednak w 6 miesięcy 4 razy zostałem pobity przez rodaków i z tego powodu też straciłem ostatnią pracę... Wróciłem do kraju z obawy przed utratą własnego życia i chwilę później moja własna mama wyrzuciła mnie w domu. Zamieszkałem w schronisku dla bezdomnych osób i tracę już nadzieję na lepsze dni. Pojawiła się jednak dla mnie nadzieja i mam szansę wyjechać do Grecji oraz realizować się zawodowo zgodnie z własnymi predyspozycjami. Nie mam jednak możliwości by pożyczyć środków ani w banku ani poza nim z powodu mojej niewiarygodności finansowej... ostatnia nadzieja w was drodzy internauci... proszę was o jedną i ostatnią szansę na normalne życie...

A tu mój autorski wiersz czym jest ChAD

Choroba afektywna dwubiegunowa

Pełna pomysłów jest moja głowa

Z depresji w manie, ze szczytu w dół

Taki okropny jest ten mój stwór

Myślałem że zmierzę się z nim samotnie

Jednak przegrałem znowu sromotnie

Liczyłem na długie i piękne życie

Tyle że było to tylko na szczycie

A gdy z górki szybko się turlałem

Ponownie swe błędy dopiero ujrzałem

Znudziła mnie już taka zabawa

Dlatego wybrałem się do szpitala

Każdego dnia ucze się więcej o sobie

Jak nie dać się tej paskudnej chorobie

Otrzymałem wsparcie którego szukałem

I za przegraną jeszcze nie dałem

Mimo że mania przyjemna bywała

Tak wiele szczęścia w sobie dawała

To tak na prawdę oszukiwała

I w nowe kłopoty mnie wpakowała

Po niej depresja i przemyślenia

Czy życie warte jest rozgrzeszenia

Jak to zakończyć i dać wytchnienie

Czy jeszcze znajdę w życiu nadzieje

Farmakoterapia niezbędna sprawa

Lecz same leki to nie zabawa

Trzeba się uczyć o swej słabości

Inaczej nie zaznasz w życiu radości