Witam wszystkich!

Jeżeli to czytasz z całego serca liczę na twoją pomoc i proszę żebyś został ze mną do końca..

Nasza historia zaczęła się 7 lat temu. Mój brat urodził się w 30tc z wagą 1,500g. Wtedy lekarze zaczęli walkę o jego życie. Nie do opisania jest to co wtedy przeżywaliśmy. „Walczył o swoje życie sam wtedy, dziś o jego sprawność walczymy razem z nim.” Po 47 dniach został wypisany przez Hospicjum ze szpitala, niestety nie mieliśmy możliwości zabrać go z nami jak większość dzieci, konieczny był przewóz karetką do domu, w którym czekał na niego już sprzęt z Hospicjum, tlen, monitor oddechu, monitor tętna. Z czym wiązały się nasze nieprzespane noce, monitorowanie Arka tętna jak i sprawdzanie jego oddechu, poddawanie tlenu..Strach, bo przecież nie byliśmy na to przygotowani na to się nie da przygotować czy po prostu być gotowym. Arek urodził się z umiarkowaną zamartwicą, niewydolność oddechowa noworodka, niewydolność krążenia, niedokrwistość, dysplazja oskrzelowo-płucna. Minęło pół roku sytuacja w miarę się ustabilizowała, myśleliśmy że będzie już tylko dobrze, bo przecież żaden z lekarzy nie przygotował nas na inny scenariusz.. Mama jeździła z Arkiem na dzienną rehabilitacje i do specjalistów ( neurologa, okulisty, gastrologa, kardiologa, audiologa ) wtedy wydawało nam się to normalne, bo przecież wcześniaki w większości przypadkach tak już mają.

Kiedy Arkadiusz skończył 10 miesięcy, mama pojechała na kolejną wizytę do Neurologa wtedy lekarz postawił diagnozę od której życie wywróciło nam się do góry nogami .. Tzw. Złożony zespół neurologiczny pod postacią niedowładu czterokończynowego w skrócie mówimy na to Porażenie Mózgowe Czterokończynowe (MPD). Już wiemy, że ta diagnoza zostanie z nim (nami) do końca życia

To oznacza konieczność rehabilitowania i zabezpieczenia na różne sposoby ciała Arka.

Pamiętam jakby to było dziś..co wtedy czułam, ale nie mogę nawet wyobrazić sobie co czuła moja mama. Dzień po dniu widoczne było jak najsilniejsza Kobieta jaką znam słabnie i traci wiarę. Z czasem staje się to jeszcze bardziej widoczne, ale to nie był jeszcze koniec naszej dramatycznej przygody z wcześniactwiem. Arek w wieku 3 lat trafił do szpitala przechodząc infekcję, wtedy okazało się że ma silną anemię z podejrzeniem sferocytozy, po badaniach jakby tego było mało diagnoza potwierdziła się co oznacza, że przy każdych infekcjach Arkowi spada hemoglobina i wzrasta bilirubina. Dodatkowo do końca życia musi brać tabletki żeby uniknąć przetaczania krwi. I chociaż dbamy o niego i dajemy wszystko, niestety jest coraz ciężej.

Dziś Arek ma 7 lat nie potrafi sam siedzieć, chodzić jest dzieckiem leżącym. Trzeba się nim opiekować 24 godziny na dobę. Aruś intelektualnie jest na poziomie 7 latka chce się bawić, grać w piłkę jak dzieci w jego wieku, niestety jest uwięziony we własnym ciele. Mama podupadła na zdrowiu, fizycznie ( kręgosłup boli coraz częściej od podnoszenia Arka) oraz psychicznie, nie jest już tą samą osobą co kiedyś coraz rzadziej się uśmiecha. Mój brat w czerwcu miał poważną operację biodra przez napięcie mięśniowe, zwichnięte biodro z czym się wiązało leżenie bez jakiegokolwiek ruchu przez 8 tygodni poprzez gips. Najprawdopodobniej jeszcze tego roku czeka nas druga operacja dosyć poważna na drugie biodro.

Za uzbierane pieniążki Arek będzie miał możliwość wyjazdów na niezbędne dla niego turnusy rehabilitacyjne, rehabilitacje oraz dopłatę do sprzętów niezbędnych dla niego, niestety zawsze musimy do nich dopłacać z własnej kieszeni, a po 7 latach takich wydatków niestety finansowo jest coraz ciężej, dlatego też zwracamy się do Was o pomoc!

Jeżeli chcesz nam pomoc o co bardzo prosimy , każda złotówka jest na wagę złota..

Jeżeli nie możesz to chociaż udostępnij to dla nas też pomoc!!

Z góry dziękujemy za każdą złotówkę i udostępnienie!!!