Jestem trenerką emisji głosu, logopedką. Od zawsze kocham zwierzęta. Opiekuję się wieloma bezdomnymi kotami, które przychodzą do mojego ogrodu, mają tam swoje domki i dostają codziennie jedzenie. 

Mam też dwa domowe koty: Toto i Beżu. Toto ma rok ; zabraliśmy ją z ogrodu późną jesienią, gdy okazało się, że matka ją porzuciła. Beżu trafił do nas z bratem, Furio, miesiąc temu jako miesięczne kocię, gdy zdechła matka.  

Niestety, Furio miał defekt genetyczny: jego szpik nie produkował komórek i po tygodniu walki o życie musiałam uśpić kotka. Koszmar... Cztery dni później dowiedziałam się, że Toto ma FIP, wirusowe zapalenie otrzewnej. Mówi się, że nie podlega ono leczeniu, ale lek istnieje i można dzięki niemu uratować życie kota. 

Toto ma dobre wyniki, lekarka powiedziała, że jeśli otrzyma zastrzyki wystarczająco szybko, ma szanse na przeżycie. Niestety, nie stać mnie na poniesienie kosztów leczenia Toto. Jestem po trudnej rozmowie z synem, którego Toto kocim zwyczajem wybrała na swego opiekuna - strzela mu "baranki", śpi z nim., bawi się

Nie wiem, jak znowu mam odwieźć kolejnego kota do eutanazji. Wiem, że przecież mógłby żyć, gdyby podać lek - przecież istnieje. Jak mam patrzeć w oczy temu zwierzęciu?...

Gdy mój mąż stracił w wypadku nogę, pomoc i wsparcie ludzi pozwoliły mi patrzeć na przyszłość z nadzieją. Zawsze będę wdzięczna za to wszystko, czego wówczas doświadczaliśmy jako rodzina. Może nasz kot mógłby też skorzystać z odrobiny Waszego serca?... Bez tego umrze.