Maks chwalik zawodnik pokarany przez los, nieustannie uciekający od ciążącego na nim wyroku melancholii i strapienia. Sport pozostawił po sobie znaki szczególne na ciele oraz psychice (i portfelu Wojtusia) ale zabrał też wiele. 

Zabrał emocje tak samo pozytywne jak negatywne. Zostawił człowieka pustego, wyssanego z jakichkolwiek dążeń, celów i uczuć, człowieka błądzącego. Niewiedząc czym spowodowane głębokie uczucie apatii, błąkając się po najróżniejszych zakątkach spektrum dobra i zła, odnalazł światło w ciemnym tunelu. Motory. Poszukując pasji w różnych elementach życia zrozumiał, że odczuwalny miażdżący ból jest efektem niewytłumaczalnej miłości. Miłości do dwóch kółek. Myśląc, że rozwiązał zagadkę, spotkało go wielkie zaskoczenie spoglądając na życie wyraźniej bardziej skomplikowane niż dotąd. Choroby wrodzone typu alergia na pracę działają odwrotnie niż tego oczekiwał, nieułatwiając przebicia się przez mroczny tunel. Światełko powoli przygasa a motor sam się nie kupi także proszę o pomoc