Chciałbym przybliżyć Wam nieco moją historię. Zaczęło się całkiem niewinnie, od delikatnych drżeń w okolicach przedramienia. Poszedłem więc do lekarza-pierwsza diagnoza miopatia, niestety okazała się błędna. Miesiąc później wylądowałem w szpitalu z kolejnymi objawami. Oprócz fascykulacji pojawiło się osłabienie mięśni palców w prawej dłoni, kolejna diagnoza-rdzeniowy zanik mięśni. Znów wdrożono leczenie, jednak bez sukcesu. Mija rok choroba, postępuje, brak sił w prawej ręce. Lekarze nie wiedzą, co mi jest. Zacząłem więc szukać na własną rękę. Najpierw podejrzewałem boreliozę i konfekcję, czego rezultatem było uszkodzenie nerwów obwodowych. Wynik testu okazał się pozytywny. Stara przewlekła neuroborelioza. Następną diagnozą było SLA- stwardnienie zanikowe boczne. Spytałem więc lekarza, co można zrobić w tej sytuacji. W odpowiedzi otrzymałem informację, że medycyna w tej kwestii jest bezradna, a średnia długość życia u osób z tym schorzeniem wynosi 2-3 lata. Proszę iść do domu i cieszyć się życiem – powiedział lekarz. W tamtej chwili świat się zatrzymał. Zacząłem się zastanawiać, dlaczego ja? Co zrobiłem nie tak? Czemu akurat mnie to spotkało? Na pewno znów się pomylili, przecież ja mam tylko kłopoty z prawą dłonią… I zaczęła się walka z czasem, chorobą i objawami. Nie dopuszczam do siebie myśli, że nie wyzdrowieje. Antybiotyki, komórki macierzyste, wlewy wzmacniające, dieta, suplementy, przeszczep flory jelitowej, akupunktura, biorezonans, lampa rifa, bioenergoterapeuta, detox, rehabilitacja, zioła, liposomy… i szukam dalej, cały czas testuję nowe leki i terapię w nadziei, że w końcu uda mi się pokonać tę straszną chorobę, która odebrała mi godność i zdrowie.

Pamiętaj, DOBRO WRACA  

Jeśli mogę, Cię prosi, to udostępnij tą zrzutkę swoim znajomym, będzie mi bardzo miło. DZIĘKI.