„w piątek wyjeżdżamy, da Pan radę, prosimy”

„proszę pamiętać o psie, będziemy wdzięczni”

„jutro zaczynają się zajęcia, proszę nam pomóc”

„obiecał Pan i nie odpisuje, co dalej?”

To jedne z kilku pośród wielu wiadomości, które towarzyszą mi każdego dnia. Gdybym tylko był czarodziejem odczytałbym wszystkie i pomógł. Niestety to nierealne, a pretensje i problemy narastają w zawrotnym tempie. Nie wiem jak mam przeprosić matkę, która poszukuje książek dla swojego syna, a jak odmówić czwórce uczniów, którzy proszą o naprawdę minimalną pomoc finansową by wraz z resztą klasy jechać na szkolną wycieczkę. Jak przeprosić ludzi, którzy przygarnęli niewidomego psa z mojego postu gdy proszą o pomoc? Pomogli, a ja teraz nie odpisuje, nie jestem taki i to serio mnie przytłacza. Czy jak powiedzieć Wam, że chcę zakupić łóżka polowe do szpitala by rodzice mogli czuwać obok swoich dzieci? 

Totalnie nie wiem, jak wybrnąć z takich sytuacji. Niestety nie potrafię odnawiać. Tym bardziej proszę o wyrozumiałość gdy widzicie, że wasza wiadomość nie została odczytana. Zaufajcie mi, że codziennie dokładam sobie pracy, obowiązków i pretensji. 

Proszę Was o wsparcie dla wyżej wymienionych celów. Nie będę Was tu rozczulał, że jestem pod ścianą bo ja zawsze sobie poradzę i poruszę góry by dotrzymać słowa. Jeśli jednak doceniacie to co tutaj razem robimy i chcecie pomóc to będę wdzięczny. Wiem, że mi ufacie, ale informacyjne: całość kwoty będzie podzielona na cele, które nie dają mi spać, każda wpłata będzie przedstawiona. 

Dziękuje za każdą wpłatę i udostępnienie.

Ktoś zapyta po co to robię? Nie mam z tego ani złotówki, ale mam coś znacznie ważniejszego, świadomość, że jestem na tym świecie potrzebny. Dzięki Wam.