Zostałam okradziona. Wyjechałam do Niemiec na stypendium, ale nie było ono wysokie, więc żyłam skromnie. Oszczędzałam na wielu rzeczach, znalazłam dorywczą pracę w albańskiej restauracji i uczyłam się. Cieszyłam się, że dobrze sobie radzę.

Stypendium się skończyło, świat poznał koronawirusa, a ja wróciłam do domu, do Polski. Po kilku miesiącach dostałam pierwsze pismo z jakiegoś niemieckiego banku, które informowało mnie, że jestem zadłużona na 5000 Euro. Najpierw się przestraszyłam, ale potem poczytałam, że oszuści próbują naciągnąć w ten sposób obcokrajowców. Myślą, że obcokrajowcy są zagubieni, nie znają języka, nie będą wiedzieć do kogo się zwrócić, przestraszą się i 'spłacą dług'. Zignorowałam więc to pismo, tak samo jak następne i jeszcze następne...

Aż przyszło pismo z polskiej windykacji, która rzekomo wykupiła mój dług. Zaczęłam drążyć, czytać, dzwonić i się dowiedziałam, że faktycznie, pół roku przed pierwszym pismem, "wzięłam" kredyt w tym niemieckim banku. Oczywiście, to nie byłam ja, więc ktoś musiał użyć moich danych, a jedyne miejsce, gdzie pokazywałam mój dowód to ta albańska restauracja, kiedy zatrudniałam się do pracy, z której tak się cieszyłam... Załamałam się. Próbowałam to odkręcić, ale na próżno, a koszty sądowe plus prawnik w Niemczech przewyższają wysokość tego długu. Nie pozostało mi nic innego, jak tylko zacząć spłacać ten dług.

Trochę udało mi się już spłacić, ale jestem na początku swojej drogi zawodowej i nie jest łatwo. Będę wdzięczna za każdą złotówkę, którą ktoś zechce mi podarować i za każdy gest, który pozwoli mi uwierzyć, że jeszcze wyjdę na prostą. Dziękuję.