Zbliża się trzecia rocznica pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainę. Każda następna zdaje się cięższa od poprzedniej. To pierwsza, kiedy Kijów musi bronić się nie tylko przed zbrodniczą inwazją imperialnej Rosji, ale i zdradą Stanów Zjednoczonych, które wspólnie z Rosją chcą Ukrainę ograbić z resztek dobrobytu i suwerenności. Póki co, Kijów odrzuca te rządania, mimo tragicznej sytuacji, wciąż ma kilkaset tysięczne wojsko i nie chce po prostu się poddać. Jeden z ukraińśkich wojskowych w wywiadzie powiedział, że Ukraina broniła się w lutym 2022, kiedy dyplomaci zachodni uciekali z Kijowa i wydawało się, że żadna pomoc nie nadejdzie i będzie bronić się w lutym 2025, nawet bez pomocy Ameryki. Za swój opór, za pragnienie wolności, Ukraina od lat płaci niewyobrażalnie wysoką cenę, cenę życia i cierpienia setek tysięcy ludzi.

...

W tym jest taki głęboki tragizm i odwaga. Ameryka obwinia Ukrainę o wybuch wojny, odcina pomoc i grozi odebraniem ukraińskiej armii dostępu do internetu poprzez Star-linki. Rząda surowców mineralnych, przychodów z portów, wpływu na władzę – domaga się od Kijowa większych retrybucji niż te, które po pierwszej wojnie światowej zostały narzucone na Niemcy. Za co cholera? Za to, że nie chce się poddać, że wciąż walczy? Ameryka okrywa się hańbą o której my, w Europie Środkowej nie możemy nigdy zapomnieć. Rozumiem, że nie możemy się teraz konfliktować ze Stanami, może i tak, ale o tej hańbie, o tej zdradzie i umoczonej krwią ludzi pazerności nie możemy zapomnieć. Musimy wziąć to pod uwagę myśląc o naszym bezpieczeństwie. Musimy pamiętać, bo jestem przekonany, że istnieje niebezpieczeństwo, że kiedyś tak samo zostałaby potraktowana Polska – taki jest po prostu los narodów pogranicza.

....

Nie jestem kurczę jakimś wybitnym specem. Nie znam przepisu na bezpieczeństwo. Mam ten luksus, że mogę mieć ‘moralne’ poglądy nie podejmując decyzji. Zbliża się trzecia rocznica pełnoskalowej inwazji na Ukrainę – naiwnie myślałem, serio, że może ta zrzutka z stycznia to będzie ostatnia. Niestety. Założyłem następną (link w opisie), oczywiście, niczym nie różni się od poprzednich, nie jest wyjątkowa, po prostu dorzucimy się do zakupów robionych przez ludzi, którzy na Ukrainę jeżdżą. Dodaje mi otuchy i poczucia sensu pisanie o nich publicznie, zachęcanie. Każdy wkład, nawet polubienie, widzę trochę jako takie umacnianie wspólnoty, że nie zapominamy o tym, że wciąż zabijają nam sąsiadów. Zabijają i grabią ich domy.