Dzień dobry, nazywam się Marcin. Jestem jednym z kilkuset tysięcy osób, które pracują w branży gastronomicznej. Z powodu wirusa, Rząd Polski podjął radykalne kroki, czego skutkiem stało się zamknięcie restauracji. Jestem szarym, szeregowym pracownikiem restauracji, zawsze rzetelnie wykonującym powierzone mi obowiązki. Zawsze z uśmiechem wchodziłem na salę pełną gości, uwielbiam kontakt z drugą osobą - tego w tym momencie najbardziej mi brakuje. Urodziłem się w bardzo małej miejscowości w północnej Polsce, determinacja pozwoliła wyrwać mi się z sideł wiejskiej rzeczywistości, która nie niosła żadnych szans na rozwój i realizację życiowych planów czy marzeń. W tym momencie jestem Panem X , kelnerem, którego spotkaliście na mały moment, jedząc lunch, obiad z przyjaciółmi, świętując urodziny, czy bawiąc się na weselu. W tym momencie straciłem pracę, która mnie uskrzydlała, straciłem kontakt z ludźmi, którzy tak często odwzajemniali mój uśmiech... 

 Tak trudno jest mi prosić o pomoc, gdy widzę dziesiątki, setki ludzi, których dotknęło o wiele większe nieszczęście. Mam nadzieję, że okres ograniczeń spotkań i organizacji uroczystości skończy się niebawem, z niecierpliwością oczekuję każdej informacji. Dzieciństwo nie nauczyło mnie rozrzutności, zarobione pieniądze zawsze wydaję z rozwagą i nie żyję ponad stan. 

Jednak wracając do sedna... Chciałbym prosić wszystkich ludzi dobrego serca i pięknej duszy o przekazanie mi "napiwku", który pozwoli mi utrzymać się na powierzchni do czasu, gdy minie ten zły czas. Nie liczę na wielki odzew, słowa wsparcia również są na wagę złota. 

 Chciałbym wszystkim bardzo serdecznie podziękować, za samo przeczytanie mojego tekstu, proszę, nie hejtujmy, kochajmy bliźnich, tak abyśmy po epidemii stali się jedną wielką POLSKĄ RODZINĄ.