Hej drogie osoby,

Mam na imię Koko. Jestem voguerem i performerem z Poznania. Kulturą Ballroomu zafascynowałem się niezwykle intensywnie trochę ponad trzy lata temu. Odkąd poznałem, czym tak naprawdę jest ta kultura, marzyłem o tym, aby kiedyś do niej należeć i móc ją razem z innymi osobami budować, jednocześnie tworząc bezpieczną przestrzeń dla osób transpłciowych, queerowych. Ballroom to struktura hierarchiczna, gdzie aby móc stworzyć coś w lokalnej przestrzeni, najpierw należy udowodnić, czy jest się ku temu odpowiednim. Osiąga się to ciężką pracą nad sobą, swoimi umiejętnościami, a także poprzez dialog z nowo poznanymi osobami na Ballach.

Swoją obecną matkę na kiki scenie – Madlen Army Revlon, poznałem w pierwszych tygodniach swojego zafascynowania voguingiem. Przyjęła mnie z otwartymi ramionami, wiele mnie nauczyła oraz zaprosiła do swojego domu, który sama założyła. Madlen dała mi „dach nad głową” na wymienionej wyżej scenie. Kiki scena, to taka, która do sceny Major ma się jako zabawa, podczas gdy tą drugą charakteryzuje jeszcze intensywniejsza rywalizacja i znacznie wyższy poziom. Bycie członkiem house’u na scenie Major to niezwykłe wyróżnienie. Walidacja ciężkiej pracy oraz dużej ilości pieniędzy, które przeznaczone zostały na wyjazdy, stroje, warsztaty.

4 września tego roku, dwa dni po swoich urodzinach, na Ballu organizowanym przez Madlen i Kamilę dostałem zaproszenie, aby dołączyć do The Iconic House of Revlon. W to, że taka sytuacja miała miejsce, wciąż ciężko mi uwierzyć. Czuję się niezwykle spełniony, gdyż codziennie przez ostatnie lata poświęcałem się pracy nad swoimi umiejętnościami i byciem w przyszłości zauważonym. Przyszło to do mnie niespodziewanie. To jedna ze szczęśliwszych chwil w moim życiu.

Zwracam się do was o pomoc. Aby mogli mnie ogłosić Revlonem, rodzice House’u chcieliby, abym przyleciał od 22 do 26 października na Balle do Paryża. Eventy odbywać się będą 23, 24, 25 października. Pieniądze ze zrzutki przeznaczę na loty w dwie strony do Paryża, nocleg, wejściówki na wydarzenia i przede wszystkim opłacenie artysty, który uszyje dla mnie stroje. Niestety sam nie mogę pozwolić sobie na taki wyjazd, gdyż rodzice nie wspomogą mnie w tej kwestii, a ostatnie oszczędności przeznaczyłem na przeprowadzkę kilka tygodni temu.

Przez dobry rok powątpiewania w to czy to co robię ma sens, po ostatnim ballu czuję się potężniejszy, jeszcze bardziej zmotywowany niż wcześniej i przede wszystkim gotowy, aby podbić na swój sposób scenę paryską i przyczynić się do dalszych etapów budowy społeczności Ballroomu w Polsce, aby walczyć z transfobią, queerfobią, rasizmem, gdyż tym właśnie jest vouging. A ja gotowy jestem być, zaraz po naszych polskich pionierach, ambasadorem tejże kultury na naszym podwórku. Będę wdzięczny za każdą złotówkę i udostępnienie.