Mam na imię Karolina mam 23lata . Moja historia ze Stwardnieniem Rozsianym rozpoczęła się w lipcu 2018 r . Zaczęłam czuć że coś dziwnego się dzieje z moim ciałem poprzez drętwienie kończyn dolnych za dnia jak i w nocy , problemy z prowadzeniem samochodu - zawroty głowy , brak koncentracji , mroczki w oczach . W momencie zgłosiłam się do lekarza rodzinnego który dał mi skierowanie do okulisty oraz neurologa . Okulista mnie zlekceważył i ładnie mówiąc , wyprosił z pokoju lekarskiego . Do neurologa dostałam się w sierpniu tego samego roku i dał mi skierowanie na EMG oraz rezonans magnetyczny głowy . Niestety czas oczekiwania na rezonans wynosił 4 miesiące a na EMG 2 miesiące. Mimo tego że to nie jest zbyt długi okres czasu to ja po prostu czułam jakbym czekała całą wieczność . Do grudnia zaczęłam mieć następne objawy : zawroty głowy ,paraliż kończyn, brak koordynacji ruchowej ,brak równowagi , brak czucia oraz nie potrafiłam prosto nawet chodzić . 07.12.18.r miałam rezonans magnetyczny głowy którego wyniki odebrałam dwa tygodnie później na którym wyszło że mam mnogie ogniska demielinizacji w obu półkulach mózgu , przedniej części rdzenia przedłużonego , tylnej części ciała modzelowatego i również na obu półkulach móżdżku . Mam niestety jeszcze małego torbielka pajęczynówki przy prawym migdałku móżdżku oraz torbiel szyszynki . I wtedy przeczytałam zdanie :w pierwszym rzędzie SM . Totalnie nie wiedziałam co ten skrót oznacza . Ale niestety teraz już wiem . W tamtej chwili załamał mi się cały świat bo jednak mam tylko 18 lat , a w momencie gdy się mówi ,,stwardnienie rozsiane,, ma się przed oczami osobę na wózku inwalidzkim . 03.01.19 r neurolog kazała mi się niezwłocznie zgłosić do szpitala gdzie miałam robioną punkcję kręgosłupa oraz rezonans magnetyczny odcinka szyjnego . Wtedy już byli w 100% pewni że to SM . W przyszłości chciałabym mieć dzieci oraz szczęśliwą , kochającą rodzinę . Ale jak dalej tak szybko choroba będzie postępowała to w przeciągu kilku lat będę osobą jeżdzącą na wózku inwalidzkim co dla mnie oznaczałoby załamanie . Z roku na rok stan się pogarsza . Pojawiają się nowe objawy . W czerwcu 2022r miałam najgorszy rzut choroby przez który przestałam samodzielnie chodzić . Dzięki mojej mamie oraz partnerowi nie traciłam nadzieji na lepsze jutro . Uczyli mnie chodzić od nowa , wspierali mnie , nie odstępowali na krok ponieważ mogło to sie skończyć obaleniem tym samym zrobieniem krzywdy . Po około 2miesiacach poruszałam sie na nowo samodzielnie ale uszczerbki na zdrowiu z tamtego okresu zostały i nigdy nie wróci poprzedni stan. 16stycznia 2023r pojechałam na turnus rehabilitacyjny do krajowego ośrodka mieszkalno-rehabilitacyjnego w Dabku gdzie dostałam informacje ze mimo tego ze jestem osoba chodząca to mój stan zdrowia jest zły (załączam wypis) . Od 2018r w wynikach rezonansu głowy oraz kręgosłupa szyjnego pojawily sie wielokrotnie nowe zmiany demielinizacyjne . Na dzień dzisiejszy mam duży problem z zaburzeniami równowagi , koordynacja wzrokowo-ruchowa , osłabienie mięśni , zaburzenia czucia , parestezje , problemy z pęcherzem , zawroty głowy , przewlekłe zmęczenie , powtarzające się i bolesne uczucia sztywności , skurcze mięśni , zmiany czucia w kończynach lub na twarzy , drętwienie kończyn .

10sesji rehabilitacyjnych to 2500zl . Według zaleceń w ciągu tygodnia powinnam mieć 3-4razy rehabilitacje . Do tego dochodzą koszty rehabilitacji grupowej , rozbijanie wzmożonego napięcia mięśniowego i wiele innych zajęć które są kosztowne .

I tutaj moja wielka prośba do was . Potrzebuję pieniążków na leki , rehabilitację , suplementy diety oraz sprzęt na którym będę mogła ćwiczyć w domu który pomoże mi uzyskać kontrole nad swoim ciałem . Jestem również w Fundacji Dobro Powraca . Możecie oddać 1,5% podatku na subkonto KRS: 0000 33 88 78

Cel szczegółowy: Nowak 4146  . Z góry bardzo mocno dziękuję za wszystkie wpłacone pieniążki , dla was to tylko złotówka , dla mnie wielka nadzieja na to że dam radę normalnie funkcjonować przez następne lata .