Mój debiutancki album "River" jest swoistym portretem, który odzwierciedla całe moje życie.

Doświadczenie utraty wzroku w wieku 9 lat, spowodowało odwrócenie postrzegania świata o 180 stopni. 

Pozwoliło skierować uwagę na inne tory, otworzyło ucho i umysł poprzez doświadczanie zmysłami pozornie mniej istotnymi niż wzrok. 

Moje uszy stały się skanem otoczenia,

węch rozpoznaniem i zapalnikiem wyobrażeń,

dotyk przekaźnikiem informacji i wiedzy, szansą eliminacji analfabetyzmu,

smak stał się bardziej wymagający, szukający.

Doświadczenie widzenia spowodowało wyobrażenia dźwięków kolorami, ubarwianie wszystkiego, co dociera do mnie poprzez słuch. 

Przestrzenie zatrzymały się bez ruchu w wyobraźni - drzewa, trawy, horyzonty, cienie.

Słońce raziło jeszcze kilka lat po utracie wzroku, potem zaczęło się wygaszać, uspokajać, ale wciąż jest.

Dźwięki stały się porozumieniem ze światem, muzyka stała się językiem. Być może zawsze była, ale dopiero wtedy sobie to uświadomiłem.

Gra na fortepianie pozwoliła mi realnie mówić o swoich emocjach, inny sposób był nie możliwy do pokonania. 

Refleksje urzeczywistniały się dźwiękami, barwami, harmoniami. 

To wszystko jest w mojej twórczości na tej płycie. 

Jest mnóstwo sprzecznych emocji, łagodnych harmonii i nieznośnych zgrzytów, schizofrenicznych osobowości, opisów przestrzeni i piękna.

Tytułowy "River" skomponowałem w 2013 r. po śmierci mojej ukochanej siostry, której poświęcam ten utwór.

Było to dla mnie ujście bólu po stracie, której już nigdy niczym nie można uzupełnić. 

Niech będzie on nieudolną próbą jakiejś rekompensaty, odlewem tego, czego nie ma, tkanką, która ma zastąpić tę prawdziwą żywą część mnie.