14 lat temu przeżylismy z synem jedną z większych tragedii w zyciu-w kilka chwil pożar od przypadkowej petardy( działo się to w Sylwestra) zrujnował nasz ukochany dom.

Nigdy nie zapomnimy tego bólu i przerażenia,poczucia bezsilności w obliczu straty dorobku życia. Dom, z uwagi na nieuregulowane sprawy majątkowe nie był ubezpieczony 🙁 

Stało się..

W oka mgnieniu wraz z 8 letnim wówczas synem straciliśmy wszystko..no prawie,bo mieliśmy jeszcze siebie. To nas chyba uratowało w sferze psychicznej..

Zaczęła się wieloletnia tułaczka - mieszkanie u rodziny, pomieszkiwania na zapleczu sklepu , w którym pracowałam. Było ciężko i smutno..

Wiem,że zdarzają się większe tragedię ,ale i te pomniejsze potrafią na zawsze zmienić naszą psychikę. Zaś brak domu to zachwianie poczucia bezpieczeństwa...

Teraz ,gdy po wielu latach walki w sądzie uregulowałam stan prawny nieruchomości,nasze możliwości finansowe są bardzo ograniczone. Chciałabym przywrócić nasz dom choć do podstawowego stanu nadającego się do zamieszkania. Nie zamierzam tworzyć luksusowej willi tylko część małego domu. Taką część ,która pozwoli mieć kawałek własnego dachu nad głową, która da nam schronienie. Tym bardziej ,że nieuchronnie kończy się czas możliwości mieszkania w obecnym lokum.

Zresztą ile lat można żyć w kartonach, z rzeczami rozrzuconymi po garażach,piwnicach itp

Brak nam już sił ,zdrowie się sypie,jest coraz trudniej..ale nadzieja umiera ostatnia..

Wiem ,że każdemu jest ciężko ..takie mamy czasy. Zawsze są jakieś czasy..

Ale może zechcesz się pochylić nad naszą tragedią.. pomyśl, pomóż.. PROSZĘ!!