Co w filmie „Tylko nie mów nikomu” zataił Tomasz Sekielski? Na czym polegała manipulacja? Jak naprawdę wyglądają sprawy, do których ten film nawiązywał? Kto stoi za oskarżeniami na konkretnych duchownych? Jak w tego rodzaju sprawach działają adwokaci i sędziowie? Kto i w jaki sposób ochrania fałszywych oskarżycieli?

Sebastian Karczewski, publicysta „Naszego Dziennika” i autor książki "Pedofilią w Kościół. Oblicza kłamstwa", w październiku 2019 roku rozpoczął pracę nad odcinkowym filmem dokumentalnym pod tym samym tytułem. Celem produkcji jest nie tylko ukazanie źródeł i mechanizmów dyskredytowania Kościoła katolickiego pod hasłem „walki z pedofilią”, ale również ujawnienie celowo ukrywanych przed opinią publiczną faktów i obalenie powszechnie powielanych mitów na ten temat. W filmie zaprezentowane zostaną m.in. unikalne nagrania, rozmowy ze świadkami, jak też ukrywane dowody fałszowania rzeczywistości. Zdemaskowanie oszustów, pokazanie kłamstw dziennikarzy, nieuczciwości adwokatów czy nadużyć i nieprawości sędziowskich to najlepsza droga, by zastopować falę dezinformacji i przywrócić dobre imię fałszywie oskarżonym duchownym.

********************************

Sprawom oskarżeń kolejnych katolickich duchownych przyglądałem się z bliska przez kilka ostatnich lat, zarówno w Polsce, jak i w Watykanie. To wiele rozmów z osobami, zajmującymi się tymi sprawami; „przesłuchania” świadków, lektura niezliczonych dokumentów kościelnych i akt sądowych… Wreszcie fizyczna, aktywna obecność w siedzibach watykańskich kongregacji i na salach rozpraw w polskich sądach. Zabierając się do gromadzenia materiałów na ten temat nie przypuszczałem, że będę świadkiem tak wielu niesprawiedliwości, fałszerstw, oszustw i kłamstw, których ofiarami stali się nie tylko katoliccy duchowni, ale cała wspólnota Kościoła katolickiego. Programowa dezinformacja, imputowana społeczeństwu pod hasłem „walki z pedofilią”, dokonała wielkiego spustoszenia. Wielu spraw nie da się już odwrócić czy uratować. Wiele jednak można jeszcze ocalić...

Pracę nad tym filmem podjąłem z dwóch powodów. Po pierwsze, zadaniem dziennikarza jest służba społeczeństwu. Po drugie, fundamentalnym obowiązkiem pracy dziennikarza jest ukazywania prawdy: jak najsolidniejsze sprawdzenie faktów i opublikowanie tego, co udało się ustalić. Obowiązek ten jest tym większy, gdy może być ono wyrazem pewnego rodzaju zadośćuczynienia wobec osób publicznie skrzywdzonych. Rezygnacja z tego obowiązku byłaby równoznaczna z zaniedbaniem. Dlatego podjąłem się tego zadania. W przelanej na papier opowieści dziennikarskiej nie wszystko da się pokazać. Obraz filmowy daje o wiele większe możliwości.

  Moim marzeniem jest to, by film dotarł do jak największego kręgu odbiorców, stając się głosem sprzeciwu przeciwko niesprawiedliwości. Wierzę, że wspólnymi siłami podołamy temu zadaniu, aby „dać świadectwo prawdzie”…

                                                                       Sebastian Karczewski