Azjatycka limba o luźniejszym pokroju niż europejska sosna limba. Korona początkowo stożkowata, z wiekiem staje się owalna lub nieregularna. Boczne gałęzie odstające szeroko, wzniesione do góry. Wzrost powolny, ale szybszy niż naszej limby, dorasta do 15 m wys., a w naturze do 40 m. Igły zebrane po 5 w pęczku, sztywne, 6-12 cm dł., od góry ciemnozielone, od spodu jaśniejsze, z daleka wydają się niebiskawozielone. Szyszki duże, 9-15 cm, zamknięte spadają w końcu lata. Nasiona 12-15 mm, orzeszkowate, jadalne, w miejscach naturalnego występowania zbierane w celach konsumpcyjnych. Roślina odporna na niskie temperatury i rdzę, w młodości dobrze znosi zacienienie. Wrażliwa na suszę. Warta spopularyzowania. Polecana do parków, zieleni osiedlowej i dużych ogrodów. zasięg geograficzny wschodnia Azja: daleki wschód Rosji, Korea, Mandżuria, Japonia, w północne Chiny, zwykle 600-1000 m n.p.m, ale w Japonii 1200-1600 m n.p.m. pochodzenie pierwsza publikacja: Philipp Franz von Siebold (1796–1866) i Joseph Gerhard Zuccarini (1790–1848) 1844; wprowadzenie do handlu: I.G. Veitch 1862 Anglia (England) grupa roślin iglaste grupa użytkowa iglaste forma drzewo siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku pokrój szerokostożkowy nieregularny drzewiasty rozłożysty docelowa wysokość od 10 m do 15 m barwa liści (igieł) ciemnozielone szare, niebieskawe, srebrzyste zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone owoce szyszki, szyszkojagody jadalne nasłonecznienie stanowisko słoneczne wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego rodzaj gleby próchniczna przeciętna ogrodowa walory roślina zimozielona ozdobne z liści/igieł zastosowanie zieleń publiczna parki ogrody przydomowe strefa 4 Roślina którą otrzymacie jako nagrodę zostanie posadzona w pałacu w Gorlicach ul Węgierska 140 38-300 Gorlice