W listopadzie dokonaliśmy niemożliwego. Sprowadziliśmy z objętej wojną Strefy Gazy naszego przyjaciela Omara. Omar od 5 lat mieszka i pracuje w Polsce. Skończył tutaj studia. Ma tu mieszkanie, pracę, przyjaciół. Ma kartę pobytu i nadany numer PESEL. Wyjechał do Palestyny do rodziny - na ślub brata. Dzień przed ślubem wybuchła wojna między Palestyną a Izraelem. Omar nie mógł wrócić do Polski. Po ponad 60 dniach nieustannego kontaktu z MSZ oraz ambasadami w Kairze i Tel-Awiw udało się! Nazwisko Omara znalazło się na liście ewakuacyjnej ze Strefy Gazy. 17 listopada Omar przekroczył granicę w Rafah zostawiając rodzinę w bombardowanej Palestynie.

Liczyliśmy na szybki koniec działań wojennych. Niestety, po ponad 140 dniach wojny, rodzina Omara nadal żyje w Gazie bez podstawowych środków do życia, ciągle zmieniając miejce zamieszkania, uciekając przed bombardowaniami. 19 lutego w wyniku ataków bombowych zostały zniszczone wszystkie okna w domu, w którym aktualnie przebywają. Mama Omara ma chorą nerkę i wymaga operacji.

Naszym ogromnym marzeniem jest sprowadzenie do Polski rodziny Omara - mamy, taty, dwóch braci oraz szwagierki. Ani my, ani oni nie myślą o wyjeździe na stałe. Chodzi o przetrwanie wojny i powrócenie do Palestyny, kiedy będzie to możliwe. Jesteśmy w stanie pokryć koszt lotu z Kairu do Polski oraz zapewnić mieszkanie w Krakowie. Tym, co wydaje się nam niemożliwe, to zebranie pieniędzy, które pozwolą im przekroczyć granicę...

Rodzina Omara nie posiada innego obywatelstwa niż palestyńskie, dlatego też nie mogą znaleźć się na liście ewakuacyjnej. Ostatnio pojawiła się możliwość przekroczenia granicy w Rafah dzięki firmie z siedzibą w Egipcie. Jednak, żeby przekroczyć granicę konieczne jest wpłacenie 6000 USD (za każdą osobę).

Sami nie damy rady zebrać tej kwoty. Nie wiemy, czy to w ogóle możliwe. Na ten moment nie prosimy o pomoc dla całej rodziny Omara, ponieważ kwota zbiórki urosłaby do 120 000 PLN. Chcemy na początek dać szansę Asaadowi - najmłodszemu bratu Omara - 17-letniemu licealiście, który cierpi najbardziej - szczególnie emocjonalnie. Asaad powinien się uczyć, kończyć liceum i realizować plan o studiach. Zamiast tego od pół roku musi się ukrywać, nie może spać, nie ma co jeść. Ogląda ciała na ulicach i każdego dnia drży o życie swoich najbliższych. Wierzymy, że sprowadzenie Asaada do Polski, do jego brata Omara, pozwoli mu choć w niewielkim stopniu znowu stać się dzieckiem. Nie zapomni tego, co przeżył. Nie przestanie myśleć o rodzicach. Ale poczuje się bezpiecznie. Zobaczy, że może być inaczej.

Bardzo liczymy na Wasze wsparcie!

Na zdjęciach możecie zobaczyć Asaada oraz naszego przyjaciela Omara ze swoim bratem bliźniakiem Alim, mamą Sabah oraz tatą Naimem. Zdjęcia zostały oczywiście zrobione przed wybuchem wojny. Załączyłam także zdjęcie zrobione 17 listopada, kiedy Omar przekroczył granicę w Rafah (na zdjęciu m.in. z panią konsul z Ambasady RP w Kairze, której jesteśmy ogromnie wdzięczni za pomoc!).

Jeśli chcecie porozmawiać z Omarem (w języku angielskim lub arabskim) i dowiedzieć się więcej o sytuacji jego rodziny lub zaproponować inną formę wsparcia - proszę skontaktujcie się ze mną.

Dziękujemy za okazane serce!

Gosia, Jasna, Reem, Yasemin i Omar.