Ostatni czas to istny koci Argamedon. Kocia tragedia goni kocią tragedię. Brakuje już nam sił. 20 kotów w domach tymczasowych i ponad 20 na polach. Dopiero co jedne koty zostały wyleczone z kociego kataru a już następne zaczynają kichać.

W miejsce jednej zapłaconej faktury pojawiają się trzy następne. Brakuje nam wszystkiego pieniędzy, karmy, żwirku oraz czasu żeby nad tym wszystkim zapanować. Jesteśmy na skraju załamania. Dobiła nas wiadomość o śmierci Lucka i chorobie Neli. Dwa kociaki uratowane w ostatniej chwili z wiejskiego gospodarstwa które znalazły wspaniały tymczasowy domek u Pani Magdy w Kielcach. Ich matkę oraz rodzeństwo zagryzł pies. Lucek miał wgłobienie jelita. Biedny maluch trafił do weterynarza w stanie wstrząsu hipowolemicznego. Ból, wymioty, biegunka. Pomimo natychmiastowo wdrożonego leczenia, nie udało się Lucusia uratować. Pękło nam serce. Pomimo wielu lat pomagania nie jesteśmy w stanie uodpornić się na takie wiadomości. Lucka nie ma ale faktury do zapłacenia zostały. Do tego jego siostra Nela zachorowała na koci katar. Opadły nam ręce. Z całego stada została tylko ona. Biedna malutka, nie dość że chora to jeszcze tęskni za bratem.

Franuś to następny mały kociak który został przez nas zabrany z ulicy. Ktoś wyrzucił go na stacji benzynowej. Ze strachu wszedł do skrzynki na piwo i nie chciał wyjść. Gdy udało go się w końcu złapać okazało się że kociak jest zapchlony, zarobaczony ze świerzbem w uszach. Został ogarnięty i już szykowałyśmy go szczęśliwe do adopcji a tu następny cios. Choroba skóry. Franuś zaczął łysieć, drapać się, na ciele pojawiła się szara skorupa. Więc następna wizyta u weterynarza. Leki, wymaz. Kąpiele w specjalnym lekarstwie. Tragedia dla nas i przede wszystkim dla kota. Czekamy na wyniki wymazu.

I tak ciągle coś. Następny kot, następna choroba, następna faktura. Szkoda tylko że następnych domków brak. Niezapłacone faktury rosną wprost proporcjonalnie do naszego przygnębienia. Jesteśmy załamane i przerażone naszym zadłużeniem w klinikach weterynaryjnych. Na chwilę obecną nie jesteśmy w stanie pomóc następnym kociakom.

Błagamy o pomoc. Wiemy że jest ciężko, drogo i tragicznie.

Przepraszamy że znowu prosimy, ale nie mamy innego wyjścia. Czas dla kotów możemy ukraść naszym najbliższym, mężom, dzieciom i naszym zwierzętom. Pieniędzy nie ukradniemy, tego nie umiemy. Zostaje nam żebranie. Błagamy pomóżcie nam bo już nie dajemy rady.