Zabytkowa willa jest własnością moich Dziadków. Ja jestem Filip i mam 14 lat. 

Została zbudowana w 1936 i od zawsze należała do naszej rodziny.

W 2011 roku Dziadkowie usiłowali pozyskać środku na jej remont, ponieważ był on niezbędny.

Przeciekał dach i generalnie stan był zły. Niestety, ani Gmina, ani Wojewódzki Mazowiecki Konserwator Zabytków nie posiadają środków celowych na prywatne nieruchomości.

Postanowili wtedy ratować, co się da własnymi siłami. Zaczęli od okien. Z braku innych możliwości,

Odnawiali okno po oknie, drzwi, na 4 ręce. To była niesamowicie ciężka praca, a elementów około 100, plus wszystkie futryny. Dziadka dłonie noszą ślady tych prac do dzisiaj. Trwało to kilka lat, ale satysfakcja była wielka, zwłaszcza że kilku fachowców i pani z Biura Konserwatora Zabytków ocenili te prace bardzo wysoko. Pani konserwator była pełna podziwu i uznania.

Dziadkowie sami remontowali piece kaflowe i rozbierali kuchnie węglowe (jedną odtworzył zdun). 

W międzyczasie znalazły się pieniądze ze sprzedaży mieszkania, które pozwoliły na zrobienie nowego dachu, odnowienie z zewnątrz górnej części elewacji i odnowienie budynku wewnątrz. Dziadkowie 

Starali się zachować stare podłogi, schody drewniane, dlatego wiele żmudnych prac wykonywali sami, np. wydobywanie 90 letniego piasku spomiędzy deseczek parkietowych, etc. Fachowcy tego nie robią, bo im się to nie opłaca.

Teraz jest mi Ich żal, bo tak bardzo się napracowali, żeby ratować ten rodzinny dom, a nie mają już możliwości na dokończenie prac, by willa odzyskała początkowy blask. Szkoda, bo w Podkowie Leśnej takich domów jest tylko kilka. 

Do wyremontowania pozostały dwa tarasy, dwa balkony i elewacja zewnętrzna parteru.

Powyższy tekst pomogła mi zredagować Babcia, ale ta zrzutka jest wyłącznie moją inicjatywą.

Rodzina się początkowo nie zgadzała (tylko Babcia mnie teraz wspiera, bo wie, że mi smutno) bo ludzie mają o wiele poważniejsze potrzeby. Ja jednak 

przekonałem ich, że to nie jest tuzinkowy dom, a ludziom przyjemnie jest widzieć, że ktoś o

takie zabytki dba, nie dopuszczając do ich zniknięcia.

Ostatnio zauważyłem, że mur z tarasów i balkonów odpada kawałkami, że osypuje się też tynk ze

ścian elewacji. Dziadek sam uratował kompletnie rozpadnięte tralki. Wygląda to nawet ciekawie. Praca ręczna :-).

Ten dom warto ratować, bo będzie przez długie lata cieszyć oczy osób przechodzących tą ulicą 😊.

Z góry dziękuję bardzo każdemu, kto zrozumie cel i wesprze moje pragnienie pomocy Dziadkom w

uratowaniu tej willi.

Filip