Od czasu pierwszego pobytu w Kenii ponad 5 lat temu-moje życie zmieniło się radykalnie.

Gubiłam się w gąszczu potrzeb i płakałam nad tym,co tam widziałam.

Trudno mi było zdecydować co jest dla nich najważniejsze.

Wiedziałam tylko że chce pomagać tym dzieciakom ale nie miałam pojęcia jaką formę ma przyjac ta pomoc.

Co najpierw-nakarmić,przytulić,ubrać,leczyć czy też wysłać do szkoły.

Zaczęłam od dożywiania.W czasie moich 3 tygodniowych pobytów gotowałam wraz z Riziki,żoną Hassana,gary kaszy rano i karmiłam dzieciaki ze wsi.

Ktoregos dnia,jak wyszłam na podwórko,zobaczyłam jak z każdej strony wsi idą do nas dzieci na pyszne śniadanko.

Po kilku latach zrozumiałam,że dożywianie jest ważne.Ale przede wszystkim trzeba te dzieci wykształcić,uświadomić,żeby nie powieliły losu swoich rodziców.

Dzis wiem,że najważniejsza jest edukacja naszych maluchów.

W Kenii dzieci idą do przedszkola tak jak u nas,w wieku 3 lat.

Jest pp0,pp1,pp2.

Potem jest graduacja do pierwszej klasy.

Wśród naszych podopiecznych mamy również pięciu licealistów.

Szkoła w Kenii kosztuje.

Płaci się czesne,płaci się za egzaminy,za możliwość spożywania posiłków w szkole,za transport do i ze szkoły.

Dodatkowo żadne dziecko nie może pójść do szkoły bez mundurka szkolnego.Każda szkoła ma swój model i fason umundurowania.

Do tego czarne buty i białe skarpetki.

Dziecko musi wyglądać czysto i schludnie.

Oczywiscie podręczniki i wyprawka szkolna.

Na to wszystko potrzebujemy pieniędzy.

Mamy 50 dzieci w różnych szkołach.

Bardzo trudno nam pokryć koszty ich utrzymania .Podręczniki w Kenii są bardzo drogie.

Wciąż prosimy dobrych ludzi o wsparcie.

Stad mój apel -jeśli ktoś może i chce wesprzeć nas w tym ważnym przedsięwzięciu -zapraszam.

Jestem niesamowicie wdzieczna wszystkim tym ,którzy są ze mną i wspierają moją działalność.