Cześć. Nazywam się Jakub i obecnie mam 15 lat, mieszkam w okolicach Lublina. Interesuję się od jakiegoś czasu terrarystyką, zdarzy mi się jeździć konno- co też bardzo lubię, dodatkowo dosyć często oglądam kryminały. Wiem że jestem chłopakiem od zawsze, jednak nie znałem przez długi czas terminu "transpłciowość". Od zawsze interesowałem się chłopięcymi zabawkami, grami, ogólnie męskimi tematami, ale wydawało mi się że każda dziewczyna w dzieciństwie chciałaby być chłopakiem więc uznałem że z tego wyrosne. Mijały lata a mnie nie przeszło. zawsze ubierałem się jak chłopak i się nim czułem. Około 9 roku życia zacząłem udawać chłopaka w internecie lecz nie mówiłem tego osobom, które poznawałem, raz przyznałem się do tego że jestem dziewczyną i tylko udaje chłopaka koleżance, która następnie powiedziała to innym - a Ja zostałem pośmiewiskiem. Gdy rodzice sie dowiedzieli, że udaję w sieci chłopca byli zli, ale też nie rozumieli dlaczego tak zrobiłem, no bo w sumie to byłem soba ale jednak oszukiwałem nowo poznane osoby. Kiedy zrozumiałem że jestem transpłciowy dotarło do mnie , że ja nie udaję chłopaka będąc dziewczyną - ja nim jestem. Kiedy zaczęły się pojawiać pierwsze objawy dorastania jak okres, czy fizyczne zmiany zaczęło mnie to drażnić, przeszkadzać mi, jednak nie chciałem sprawiać rodzicom przykrości i próbowałem zachowywać się jak na dziewczynę przystało. Ponad rok temu ściąłem włosy tak jak zawsze chciałem a po wizycie u fryzjera zaczeły sie rozmowy z rodzicami które ostatecznie i na szczęście zaprowadziły mnie do specjalisty, który się tym zajmuje. Poczułem ulge jak dowiedziałem się że nie jestem jedyny i jest dużo osób, które czuły że są płcią przeciwną. pierwsze wizyty i pierwsza diagnoza jest już za mną a teraz zbieram na kolejne spotkania, dzięki którym będę mógł uzyskać opinie psychiatryczne i dokumenty potrzebne by zacząć terapię hormonalną dzięki której w końcu powoli będę stawać się fizycznie Kubą, którym bardzo chciałbym być w pełni. Kiedy nie mogę być sobą i mówię w formie żeńskiej bardzo sie męczę i jest mi głupio że nie mogę mówić tak jak ja chcę. Moja fizyczność bardzo mi doskwiera oraz nie pasuje, to nie ja! Naprawienie tego co mnie niszczy jest bardzo kosztowne. chciałbym być szczęśliwy, móc pójść na plażę bez koszulki nie wstydząc się kształtów i popływać w zwykłych kąpielówkach męskich a nie męczyć się, równocześnie przyciągając uwagę innych. Moim największym marzeniem jest wykonać mastektomię, która zaraz po terapii pomoże mi wyglądać jak mężczyzna. Liczy się każda złotówka i bardzo proszę o pomoc.