Drodzy!

Od 10 lat pomagam gołębiom. Poświęcam im większość swojego czasu — swoje życie, serce oraz znaczną część skromnej pensji, bo bez pieniędzy profesjonalna, skuteczna pomoc nie jest możliwa. 

Działam na terenie Sosnowca, Torunia, ale gdziekolwiek pojadę, znajduję gołębie w potrzebie, dlatego mam pierzaki z różnych miast Polski. Przyjmuję również ptaki od osób, które same nie są w stanie się nimi zająć.

Mam pod codzienną opieką 11 stad gołębi miejskich, zaopatrywanych przeze mnie i moją rodzinę w ziarno i świeżą wodę. Zdarzają się dni, że do domu wracam z 5 nowymi podopiecznymi; zwykle mam 1-2 nowe przypadki dziennie. Obecnie mam 43 gołębie. Niektóre mieszkają ze mną na stałe, ponieważ nie mogą wrócić na wolność, ale większość jest w trakcie leczenia – borykają się z bardzo różnymi problemami zdrowotnymi. 

Ptaki, które zabezpieczam lub które przejmuję, zostają u mnie, tzn. zapewniam im pierwszą pomoc, diagnostykę, leczenie, rekonwalescencję, rehabilitację. Jeśli mogą wrócić na wolność, wypuszczam je.

Zbieram środki na:

– diagnostykę i leczenie weterynaryjne, karmę i suplementy oraz materiały higieniczne.

Gołąbki leczę u weterynarz specjalizującej się w chorobach ptaków – w przychodni weterynaryjnej na warszawskiej Białołęce. Wizyta w przychodni wraz z diagnostyką i lekami to średnio 300–350 zł za jednego pacjenta. Do tego dochodzą koszty przejazdu — nie jestem zmotoryzowana, z gołębiami podróżuję autobusami, tramwajami, pociągiem, Blablacarem.

Z ogromną wdzięcznością przyjmę podkłady higieniczne, ręczniki papierowe, środki do dezynfekcji powierzchni, środki do dezynfekcji ran, opatrunki, karmę Nutribird, suplementy i leki dla gołębi, a także klatki i transportery, miseczki oraz wszystko, co może przydać się w gołębim azylu. Każde ilości karmy (mieszanek dla gołębi, ale też pszenicy czy kukurydzy).

Dziękuję za pomoc!