Cześć! Jestem Lagherta, niektórzy wołają na mnie po prostu Laga. Mam 10 miesięcy i jestem bardzo radosnym szczeniakiem!

Niestety, nie mogę pozwolić sobie na wszystkie zabawy jakie bym chciała, dlaczego? Ponieważ mam bardzo zaawansowaną dysplazję.

Ale zacznijmy od początku…

Pojawiłam się na świecie 01.06.2017 na wsi pod Wrocławiem, spałam na dworze w klatce, nie miałam dostępu do bieżącej wody i nie miałam kontaktu z człowiekiem, a bardzo tego pragnęłam.

Było mi bardzo źle… aż do momentu kiedy pojawił się Michał! Od razu poczułam, że to jest mój człowiek. Zabrał mnie do ciepłego domu, gdzie miałam posłanie, świeżą wodę i jedzenie a przede wszystkim MIŁOŚĆ. Poznałam tam też Gosię oraz Leonka, który jest dla mnie najważniejszy i cały czas dotrzymuję mu kroku! Niestety moja radość nie trwała długo… Zaczęły boleć mnie stawy, tylne łapki.

Niesamowita radość daje mi bieganie skakanie i bawienie się ale przez chorobę jednocześnie bardzo cierpię. Każdy ruch sprawia mi potworny ból. Nie radze sobie z nim dlatego gryzę wszystko co popadnie gdy tylko moja rodzina wychodzi z domu, drzwi, ściany, kostki, a nawet swoje łapki. Poszliśmy do lekarza, jak mnie tylko zobaczył już wiedział co się dzieje, ale musieliśmy się upewnić. Po badaniach okazało się, że mam dysplazję w stopniu bardzo zaawansowanym.

Był to dla mnie wyrok. Ale jednego jestem pewna, bardzo chcę żyć, chcę rosnąć razem z Leonem i dotrzymywać kroku mojej rodzinie, choć wiem, że nigdy nie będę sprawna tak jak bym chciała.

Niestety moja operacja i dalsze leczenie jest bardzo kosztowne, a moi opiekunowie sami tego nie udźwignął.

Pomóżcie nam proszę abym mogła żyć bez bólu i cierpienia.