Myślałeś kiedyś o tym czy ludzie, których na co dzień widzisz wesołych, są tacy w rzeczywistości? Ja za pomocą fotografii chcę pokazać ich życiowe traumy i odsłonić ich prawdziwe oblicza.

Nazywam się Angelika Pułtorak, jestem studentką Akademii Fotografii w Krakowie i w tym roku organizuję wystawę dyplomową wraz z wernisażem, który podsumuje mój cały tok nauczania w tym kierunku.

Studia sprawiły, że poczułam się pewniej w tym, co robię, dlatego moja wystawa będzie dotyczyła sfery życia, która jest trudna i w dalszym ciągu pozostaje tematem tabu w znacznej części społeczeństwa.

Zastanawiałeś się kiedyś czy ta uśmiechnięta dziewczyna na ulicy była kiedyś molestowana? Albo czy ten kierowca autobusu, którego widzisz prawie na co dzień,wychowywał się w skrajnie patologicznych warunkach? Może był bity? Poniżany? Z wierzchu wszystko wygląda normalnie, ale nic nie jest takie, jakie się wydaje.

Moim projektem ukażę historię takich właśnie osób. Na zdjęciach nie zobaczysz ich twarzy, jednak ujrzysz głęboko skrywane życiowe koszmary, traumatyczne wspomnienia, kompleksy, choroby psychiczne.

Kiedy zaczęłam otwarcie mówić o swoim pomyśle na pracę dyplomową, ludzie sami zaczęli opowiadać mi swoje własne przeżycia. Najpierw z pewną dozą nieśmiałości, lecz gdy przekonali się, że mogą mi zaufać, śmielej przedstawiali swoje historie. Z resztą kim jestem, żeby ich oceniać, skoro jestem taka sama, jak oni.

Z racji ogromnego zaufania, którym obdarzyli mnie współtwórcy projektu oraz odpowiedzialnością, jaką na siebie narzuciłam, podchodzę do tematu bardzo profesjonalnie. Zbiórka, którą organizuję, pokryje większość kosztów realizacji projektu, począwszy od niezbędnego sprzętu, wykonania, kończąc na organizacji wystawy. Wszystko po to, aby wyróżnić i docenić trud, jaki włożyły te osoby ściągając przede mną tak silnie przytwierdzoną do twarzy maskę.

Maską można dużo zakryć, lecz ciałem nie, dlatego zdjęcia wykonuję w formie nagości zakrytej tak, aby nie oszukać widza wyrazem twarzy lub stylem ubioru. Do odbiorcy przemawiać będzie tylko mowa ciała, rekwizyty i otoczenie nawiązujące do traumy danej osoby.

Na co zbieram?

1.aparat analogowy średnioformatowy, np. Mamiya RZ 67/RB 67, Pentax 6x7, Rolleiflex,

2. światłomierz, np. Sekonic L-308X,

3. lampy studyjne, modyfikatory światła i profesjonalne okablowanie,

4. klisze do aparatu,

5. wydruki zdjęć na dużym formacie oraz ich oprawa,

6. instalacja wystawy, m.in. wynajęcie pomieszczenia, jego wyposażenie oraz oprawa muzyczna.

Będę wdzięczna za każdą złotówkę!

Mój fanpage: https://www.facebook.com/AngelikaPultorakFotografia

Profil na maxmodels: https://www.maxmodels.pl/fotograf-gandziua.html