właśnie wracam od babci i dziadka. Wiem, jestem dużym szczęściarzem, że w wieku 33 lat wciąż mogę złożyć im życzenia i wręczyć drobny upominek. Wiem też, że nie wszyscy mają taką możliwość. Wczoraj spontanicznie otrzymałem informacje o chęci wsparcia bezdomnych mieszkańców naszego regionu, czym? Kalesonami. Ktoś się zaśmieje, inny powie, że to nic nieznaczące pierdoły. Jednak wczorajsze przypadkowe wsparcie i przede wszystkim ilość „chętnych” na tak prostą rzecz uzmysłowiło mi jak niewiele potrzeba by dać komuś chociaż minimalnie poczucie komfortu. Drobny gest w tych bardzo dziwnych czasach. 

Nie będę się bał tego napisać: ciężko mi się daje 5 zł bezdomnemu mężczyźnie. Czemu? Nie jestem skąpcem, wręcz przeciwnie, ale mam wrażenie, że 2 minuty później sączy za to najtańsze wino, a potem leży zasikany na klatce. Wolę poświęcić swój czas i kupić mu coś do jedzenia. Od wielu lat współpracuje z grupą bezdomnych ludzi. Jest ich ponad 200 z czego około 40 to kobiety. W nadchodzącym tygodniu odwiedzę ich z wspomnianymi kalesonami 🙂

Wiecie co? Oni się bardzo ucieszą bo to jest strzał w dziesiątkę, ale poza tym nie mają praktycznie nic. 

Moim pierwszym marzeniem było by kupić im do tego rękawiczki, koszt kilkunastu zł, ale 200 osób to jednak sporo. Gdy myślałem dziś rano o tej zbiórce uznałem, że czapki zimowe byłyby super. 

A może stanie się tak, że kupimy rękawiczki, czapki i termos? Kurtka za 50 zł to już wyższa liga.

Dziś jest Dzień Dziadka, a w piątek planuje jechać z kalesonami. Chcemy to zrobić? Wpłacam na start 500 zł by kilka rękawiczek było z głowy. 

Teamie, rób co uważasz za słuszne. Fajnie będzie jak każda osoba dostanie rękawiczki!