A było już tak pięknie - spełniające się marzenia, plany na przyszłość. Nareszcie wszystko zaczęło się układać. Ale życie niestety nie pisze tylko pięknych scenariuszy. Nasze szczęście złamało się w kilka sekund...

2 czerwca ubiegłego roku zapowiadał się pięknie. Nasze życie jednak w tym dniu zmieniło się o 180 stopni. Nikomu nie życzę odebrania wiadomości o treści: "Był wypadek. Taki niebieski pojazd, jak Szymona. Tylko się nie denerwuj, ale to On...".

Kilkugodzinna operacja, a tym samym walka o życie. Diagnoza o jakiej nikt nie chciał nawet myśleć - zmiażdżenie rdzenia kręgowego, zniesienie czucia od pasa w dół, uszkodzone płuca i długie 8 dni w śpiączce.

Szymon miał wtedy 25 lat. Zawsze powtarzał, że jest niezniszczalny i pokazał swoją siłę lekarzom, którzy mówili nam, że mamy się nie cieszyć, bo nie wiadomo czy przeżyje. Miał swoje trudne chwile, jednak wewnętrzna siła do walki zwyciężyła. Szymon zrobił ogromne postępy, pomimo ciągle piętrzących się przeciwności takich jak: źle dobrany wózek, czy 14 schodów do domu, które co chwilę trzeba pokonywać...

Aby nie odbierać nadziei młodemu chłopakowi na powrót do formy sprzed wypadku i dać mu szansę na odzyskanie czucia i stanięcie na nogi potrzebna jest ciągła i kosztowna rehabilitacja neurologiczna. Problem w tym, że jako młodych ludzi w tej sytuacji zwyczajnie nas na nią nie stać. Szymon ćwiczy w domu ile tylko może, jednak to nie to samo, co rehabilitacja pod okiem wykwalifikowanego fizjoterapeuty. Nie mamy zamiaru się poddać, ale potrzebujemy trochę wsparcia, by nie zaprzepaścić tego, co już wywalczyliśmy.

Razem postawmy Szymona na nogi. Sprawmy, by dostał najlepszy prezent na urodziny. Bez Was nie damy rady!

Nie ważne, jak wielka jest pomoc -

ważne, jak wielka jest chęć...