Cześć, nazywam się Charlie. Jestem osobą transpłciową. W listopadzie stuknie mi już 20 lat. Ah… 20 lat, a jednak już cierpię 9-10 lat z powodu uciążliwego dla mnie balastu, który pojawił się podczas okresu dojrzewania. Nic fajnego dla osoby transpłciowej nieprawdaż świecie?

Już od najmłodszych lat wiedziałem, że coś jest ze mną nie tak. Że coś tutaj się nie zgadza. Czemu ja taki jestem? Dlaczego nie mogę być "normalny” jak wszyscy inni wokół? Jak mam się zachowywać przy innych? Przez wiele lat zadawałem sobie te pytania. Po latach odkrywania się, już poznałem odpowiedź, czemu tak jest. Czemu ja odczuwam obrzydzenie do swego ciała.

Każdego dnia, odkąd zaczęła mi rosnąć klatka, czułem się z tym źle. Zawsze zazdrościłem chłopakom, że bez krępacji mogą ściągnąć koszulkę na plaży, czy podczas różnych sportowych rozgrywek. Dlaczego ja tak nie mogę? Aaa… no tak.. nie jestem jak inni, jestem zamknięty na klucz we własnym ciele. Próbuje w jakikolwiek sposób wcelować z powrotem klucz do zamku, czy mi się uda? Tego jeszcze nie wiem, ale wiem… że chce zaznać wolności. Chce poczuć ciarki na ciele, gdy w tym czasie wiatr na plaży zaczyna powiewać, a morze unosi swobodnie fale. Chce wyjść bez koszulki, być wolnym. Być sobą. Czuć się dobrze. Tak jak od zawsze powinno być.

Niestety w Polsce, aby spełnić moje marzenie o rekonstrukcji klatki piersiowej, trzeba odłożyć dosyć duże pieniądze. Przez moją straszną sytuację finansową, wiem że zbyt wiele sam nie podołam. Zdarzały się momenty, gdzie już zwątpiłem czy kiedykolwiek mi się to uda, dlatego z bólem i wstydem proszę Was o pomoc.

Będę naprawdę bardzo wdzięczny za wszelkiego typu pomoc, bądź nawet grosze bo wiem że nie jestem w tym sam, a przynajmniej nie chce być.