Urodziłem się z wodogłowiem oraz rozszczepem kręgosłupa, ale od zawsze uważałem, że niepełnosprawność to nie wyrok, dlatego starałem się żyć normalnie, choć nie zawsze było łatwo. Teraz, by móc dalej żyć, potrzebuję Waszego wsparcia.

Drodzy Państwo,

mam 42 lata i choć z wykształcenia jestem magistrem pedagogiki opiekuńczej oraz specjalistą terapii opiekuńczej, od lat pracuję w obsłudze klienta, ponieważ uwielbiam rozmawiać z ludźmi. Jaki jestem? Koledzy z mojego zespołu mówią o mnie tak:

Dwanaście lat temu spotkało mnie ogromne szczęście – ożeniłem się ze wspaniałą kobietą, z którą pokonuję wszelkie przeciwności. Kilka lat później znalazłem też pracę w która daje mi poczucie docenienia, radość i satysfakcję. To dobry początek do realizacji marzeń, co nie jest łatwe, szczególnie dla osoby niepełnosprawnej.

Marzenia mieliśmy proste, może się wydawać podstawowe: chcieliśmy nasz pierwszy wspólny malutki pokoik zamienić przynajmniej na małe mieszkanko z kuchnią i łazienką czy kupić dla mnie lżejszy wózek, abym mógł się samodzielnie poruszać i nie stanowił obciążenia dla żony. Wszystko wydawało się bardzo realne, ale – jak wiecie – los bywa przewrotny, a jeśli możesz liczyć tylko na siebie, to nic nie jest małym zadaniem. Kilka miesięcy temu okazało się, że bóle w biodrze, które brałem za odpowiedź organizmu na brak ruchu, są w rzeczywistości poważnym zakażeniem bakteryjnym kości. Długi pobyt w szpitalu, wielomiesięczna antybiotykoterapia i konieczność dalszego długotrwałego leczenia powodują, że nie jesteśmy w stanie udźwignąć tego wyzwania.

Marzenia się zmieniają, teraz marzę najbardziej, aby wrócić do pracy i znowu zobaczyć uśmiech na twarzy mojej żony, a do tego potrzebuję dalszych miesięcy leczenia, odżywek oraz zwykłych opatrunków i środków czystości, które są poza zasięgiem naszych możliwości. Każda złotówka jest dla mnie cenna, nie poddam się na pewno, ale bardzo proszę, POMÓŻCIE! Wszystkim osobom, które wpłacą jakąkolwiek kwotę, prześlę podziękowania, a ponieważ nie mam wielkich zdolności artystycznych, dołączę do nich jedynie dowód mojej wdzięczności – czerwone serduszko. :)