Aby doszło do realizacji naszego spektaklu, potrzebujemy Waszej pomocy. Kwota, którą zbieramy jest potrzebna na pokrycie podstawowych kosztów realizacji (prawa autorskie do tekstu na 10 spektakli, scenografia (również jej transport), oświetlenie, kostiumy, promocja). Wszyscy współtwórcy działają z potrzeby serca nie pobierając żądnych wynagrodzeń.

Patrycja kocha poezję i mówi, że nie wyobraża sobie życia bez muzyki. Dominika kocha balet i swoje emocję chce wyrażać w tańcu. Krystian lubi kreskówki i pantomimę, co sprawia że każda historia przez niego opowiadana jest wypełniona humorem. Rafał lubi nowe wyzwania, sport i dobry film i chciałby te pasje wykorzystać na scenie.

Każdy z nich marzy o podróży. W tym wypadku jednak nie chodzi o podróże po odległych zakątkach świata, ale podróż związaną ze sztuką. Ich marzenie to zagrać w teatrze. Zranieni w przeszłości przez niezrozumienie ich świata, mają ogromną chęć pokazać otoczeniu na co ich naprawdę stać. Chcą pokazać , że głusi też mają niesamowite talenty i mogą tworzyć piękny teatr. I to taki całkowicie profesjonalny.

Pół roku temu spotkali się z Dominiką Feiglewicz i postanowili stworzyć razem wyjątkową sztukę. Spektakl, który będzie łamać bariery komunikacyjne. Spektakl tworzony razem przez osoby głuche, niedosłyszące i słyszące, który pokaże, że teatr może być przestrzenią poruszającego doświadczenia spotkania różnych światów.

Osoby głuche niestety bardzo często są wykluczone ze świata kultury. Jeśli już się ich do niego dopuszcza, to głównie w roli odbiorców. Spektakl „Wojna w niebie” nie tylko będzie dostępny dla wszystkich, ale to właśnie osoby głuche są jego głównymi twórcami, to ich zobaczymy na scenie w roli aktorów, którzy zaproszą nas do swojego trudnego, ale też pasjonującego świata.

jak to się zaczęło?

Skąd ten pomysł? Rozpoczynając swoją przygodę na AST w Krakowie, miałam duże trudności z wypowiadaniem swoich myśli na forum. Wydawało mi się, że nikt mnie nie rozumie, więc swoje myśli przekładałam na konkretne działania na scenie. Na czwartym roku spotkałam kogoś, kto miał podobnie. I tu dopiero zaczęła się prawdziwa przygoda. Tym kimś był Krzysztof Globisz.

Spotkanie z Profesorem (który w wyniku afazji utracił jedno z podstawowych narzędzi aktora jakim jest mowa), zwróciło moja uwagę na wielowymiarowość słowa. Na zajęciach starał się nas uwrażliwić na cierpliwe słuchanie drugiego człowieka i na poszukiwanie sensów zawartych miedzy słowami. Pracowaliśmy na poruszającym tekście „Wojna w niebie”. Doświadczenie tych zajęć popchnęło mnie do dalszych poszukiwań. I nagle pojawili się głusi. Pierwsi, poznani na krakowskich Plantach. Podczas coniedzielnych spotkań z bezdomnymi i domnymi na Zupie na Plantach. Przynieśli upieczone przez siebie ciastka, żeby podzielić się z potrzebującymi. Szybko złapaliśmy dobry kontakt i tak trafiłam na spotkanie w Polskim Związku Głuchych. Tam poznawałam kolejne osoby i krakowskie „miejsca głuchych”. Wreszcie trafiłam na ulicę Grochową (gdzie mieści się szkoła dla osób głuchych) i tam poznałam ICH. Czwórkę fantastycznych ludzi: Patrycję, Dominikę, Krystiana i Rafała. I to właśnie z nimi tworzę spektakl „Wojna w niebie” . Zainspirowana wcześniejszymi wydarzeniami rozpoczęłam z nimi pracę. Dzięki nim, poczułam się wreszcie zrozumiana i znalazłam odpowiedni środek wyrazu. My naprawdę się porozumiewamy bez słów.

Tekst nie jest przypadkowy. Scenariusz naszego spektaklu jest oparty na utworze “Wojna w niebie” Josepha Chaikina. Autor poprzez afazję (zaburzenie funkcji językowych powstałe w wyniku uszkodzenia mózgu) sam został wykluczony ze społeczeństwa, a mimo to nadal tworzył, co stało się jego terapią i drogą powrotną do zdrowia. Sam też zaczął uczyć się języka migowego. Tekst został przetłumaczony na Polski Język Migowy, tak aby jego poetycka forma została zachowana, a jednocześnie była w pełni zrozumiała przez osoby głuche. Spektakl opowiada o poszukiwaniu własnej tożsamości, problemach bycia niezrozumianym przez otoczenie i trudnościach społecznych wynikających z barier komunikacyjnych.

Kiedy Krzysztof Globisz usłyszał, że pracujemy nad takim projektem, od razu postanowił nas wesprzeć. Zresztą zobaczcie sami.

CEL ZBIÓRKI:

Praca jaką już włożyliśmy w ten spektakl to ok. 6 miesięcy prób, spotkań, rozmów i warsztatów. Robiliśmy to poza naszymi codziennymi obowiązkami. Aby doszło do realizacji naszego spektaklu, potrzebujemy Waszej pomocy. Kwota, którą zbieramy jest potrzebna na pokrycie podstawowych kosztów realizacji (prawa autorskie do tekstu na 10 spektakli, scenografia (również jej transport), oświetlenie, kostiumy, promocja). Wszyscy współtwórcy działają z potrzeby serca nie pobierając żądnych wynagrodzeń.

A TO MY:

Dominika Kozłowska– aktorka niesłysząca

Krystian Maligłówka – aktor niesłyszący

Patrycja Nosowicz – aktorka niedosłysząca

Rafal Bołdys – aktor niedosłyszący

Jestem absolwentką aktorstwa dramatycznego na Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Kilka miesięcy temu poprowadziłam warsztaty teatralne dla osób głuchych i słyszących „W poszukiwaniu języka” w Starym Teatrze.

Wcześniej, podczas Światowego Dnia Ubogich w Krakowie, zrealizowałem spektakl z osobami bezdomnymi „DAJ SIĘ POZNAĆ z Twojej najpiękniejszej strony”. Swoją prace magisterską pisałam na temat sztuki jako terapii indywidualnej, co dało mi impuls do działań w teatrze z osobami wykluczonymi. Będę bardzo wdzięczna za każde wsparcie.

Dominika Feiglewiczpomysłodawczyni i reżyserka spektaklu

Więcej informacji o naszym wspólnym projekcie znajdziesz tutaj.

Reżyseria i dramaturgia: Dominika Feiglewicz

Scenografia, kostiumy: Aleksandra Żurawska

Choreografia: Katarzyna Anna Małachowska

Głos: Krzysztof Globisz, Dominika Feiglewicz

Muzyka: Piotr Przewoźniak

Projekcje: Amadeusz Nosal

Światło: Krzysztof Małachowski

Tłumaczenie tekstu na Polski Język Migowy: Agnieszka Górowska-Madejczyk

Występują: Dominika Kozłowska, Patrycja Nosowicz, Rafał Bołdys, Krystian Maligłówka

Wideo promujące spektakl: Mateusz Miszczyński

Oprawa graficzna / artystyczna: Katarzyna Feiglewicz-Peszat

English below:

Opisz swoją zrzutkę najlepiej jak potrafisz. Pamiętaj, aby opis był wiarygodny, dokładny, ale przy tym rzeczowy i prosty. Warto, aby był przyjemny w odbiorze i skupiał uwagę. W ciekawy i miły sposób zachęć do wsparcia :)