Stefka, starsza ponad 10letnia kotka. Wcześniej myślałam, że całkowicie dzika. Od jakiegoś czasu dokarmialiśmy ją w pracy. Czarno-biała nieufna kotka, która przychodziła i znikała.

Znaleźliśmy ją przedwczoraj (29.01) leżała, czekała, nie broniła się, nie uciekała… Czekała, aż jej pomożemy…

Zespołowa narada, pełna mobilizacja i Stefa trafiła do weterynarzy.

Diagnoza: stan krytyczny, temperatura o 2 stopnie za niska, skrajne odwodnienie i niedożywienie (waży 2,08 kg), ogromna nadżerka na języku, opłakany stan zębów i dziąseł; drogi oddechowe zatkane przez co ciężko jej się oddycha.

Rokowania są bardzo ostrożne. Ale nie mogliśmy nie pomóc, zostawić czy poddać się!

Stefcia jest stale dogrzewana, musi jeść „dobre” jedzonko, dostaje kroplówki, leki. Wczoraj po zastrzyku głaskałam ją i tłumaczyłam, że musi być dzielna i silna, a ona zaczęła delikatnie mruczeć. Nie była spięta, jakby zrozumiała, że jest nareszcie bezpieczna.

Pomóżcie nam zawalczyć o Stefkę!