Witam, tworzę zbiórkę z nadzieją w ludzi dobrej woli, wiem że tacy istnieją. Przepraszam lecz zapewne większość jak nie każdy z was wie że ciężko jest stworzyć taką zbiórkę i przyznać się do błędu. Właśnie to robię, popadłem w problemy finansowe, życiowe. Popełniłem błąd i to nie jeden, wiem to lecz teraz już czasu nie cofnę.

Obecny czas to problemy ortopedyczne które zostaną ze mną już do końca życia ( nowa proteza 15 555 zł ) , problemy finansowe, komornik , długi u przyjaciół. Nazbierało się już tego trochę i piętrzy dalej, niestety sam se nie poradzę bo nie wiem co robić i jak robić, popadam w większe długi.

Rok 2009 był rokiem , w którym miałem wypadek samochodowy. Dawano mi 1% szans na przeżycie czyli uważano mnie praktycznie za trupa a mimo to ten 1% trwa do dziś. Szczerze mówiąc sam się zastanawiałem, zastanawiam czy to dobrze, czy źle że żyje.

Szukałem pracy w internecie dzięki czemu tylko popadłem w zadłużenia, które się ciągnął i ciągnął. Problemy finansowe nie dają mi spokoju, coś się porobiło ze mną po wypadku że teraz wszystko przeżywam nerwowo, emocjonalnie. Nękają mnie sny przez które wybudzam się w nocy. Depresja i te myśli o końcu, którego nie ma i nie ma. Przepraszam że to piszę.

Wcześniej sam dołączałem się do zbiórek internetowych na sie...pomaga wspomagając małymi kwotami, takimi na ile było mnie stać. Niestety teraz już się zagubiłem, pogubiłem, nie wiem co robić. Zawsze uważałem że polaków jest ponad 30 mln więc niech choć część, kto może wspomoże daną zbiórkę złotówką to już wiele. Czyniłem tak wspomagając po kilkanaście złotych co jakiś czas. Dobra starczy o moim pomaganiu bo to mało istotne.

Tak se teraz pomyślałem że ten 1% mego przeżycia to tak jak 1% z podatku, podobnie wygląda.

Pozdrawiam Cię i dziękuje że jesteś. Szczęść Boże, Adam Grzyb , Grzyb jak w lesie.

PS. Proszę Cię jeśli możesz, nie jest to żaden problem dla Ciebie to promuj, po promuj tą zbiórkę wśród swoich znajomych. Kto wie może ta zbiórka dotrze do samego Lewandowskiego, no przecież kiedyś grałem w piłkę nożną, kochałem to a już nie mogę, eh życie. Ok bo już mi zaczyna woda słona z oczu lecieć.

Nadzieja umiera ostatnia. Dziękuje.