Pomoc dla mieszkańców domu dla uchodźców w Sarajewie

Na przedmieściach Sarajewa jest dom dla uchodźców, których droga, odkąd uszczelniono granice Węgier, wiedzie przez Bośnię. Jest pełen malutkich dzieci, kobiet, mężczyzn, razem około 70 osób.

Jedna z nich, Afganka, jest w drodze z mężem od 3 lat. W tym czasie na świat przyszły jej dwie córki (1,5 roku i 3 latka), a ona nauczyła się angielskiego. Uciekła z mężem z Afganistanu. Mówi, że sytuacja kobiet w tym kraju jest ciężka, a życie tam niebezpieczne.

Chodziła do szkoły przez 5 lat. Brat i ojciec uważają, że kobiety nie powinny się uczyć dłużej. Poza tym, to niebezpieczne. Talibowie przeprowadzają ataki na szkoły, porywają dziewczyny. Jej rodzina z nią nie rozmawia, bo przeciwstawiła się ich decyzji. Nie zgadzali się na jej związek, wybrali dla niej kogoś innego. Po ślubie, M. i jej mąż uciekli. Szli przez Afganistan, 3-4 dni w górach. Potem Iran, Turcja, Grecja, Serbia, Bośnia. Chcą dostać się do Niemiec, ale nie mają na to pieniędzy. M. szyje, lubi to, jednak nic na tym nie zarobi, bo nie ma pozwolenia na pracę. Ma za to coraz większe wydatki. Problemy ze zdrowiem. Leczenie kanałowe 7 zębów.

Pierwsze dziecko urodziła w Iranie, drugie w obozie dla uchodźców w Belgradzie. Pokazywała ich zdjęcia: siostry razem podczas olimpiady zorganizowanej przez wolontariuszy, razem na podłodze kolejnego domu dla uchodźców. Nie znają innego życia niż w drodze. M. marzy o tym, żeby jej dzieci miały paszporty, normalny dom.

Utknęli w domu dla uchodźców, są zmęczeni 3-letnią tułaczką, wyczerpani psychicznie, nie mają środków, by coś zmienić.

Proszę o wsparcie dla M. Każda, nawet najmniejsza kwota, ma znaczenie. Wszystkie zebrane środki przekaże na ten cel.