Kto pamięta tę szkołę?

W zeszłym roku razem zrobiliśmy coś wielkiego.

Zbudowaliśmy tam toalety!

Dzieci nie muszą już załatwiać swoich potrzeb na ulicy.

Dzięki innym dobrym sercom– siedzą w ławkach, nie na ziemi.

Krok po kroku, to miejsce się zmienia. Rośnie.

To nie dom, ale bardziej niż dom – dla setki dzieci.

(ponad 100 najbiedniejszych dzieci, które jeśli nie byłyby tu, żebrałyby na ulicy - jak wiele innych)

Darmowa szkoła.

Ciepły posiłek i trochę nauki.

Na podręczniki, zeszyty, kredki też trzeba uzbierać.

Za tą szkołą stoi człowiek – Ravi.

Dyrektor, pomysłodawca, wojownik o lepsze jutro.

Codziennie walczy o to, żeby dzieci miały choćby minimum.

I choć nie jest łatwo – jest lepiej.

Krok po kroku.

Ale teraz…

Teraz temperatura w Bodh Gaya sięga 40–45°C.

A szkoła nie ma murów.

Nie ma niczego, co dawałoby ochłodę, oddech.

Dzieci próbują się uczyć – w upale.

Moi przyjaciele tworzą inny projekt w pobliżu – i mówią, że ledwo dają radę w tym upale w budynku...

A dzieci próbują się uczyć.

Dlatego teraz – choć potrzeb jest wiele –

najpilniejsze jest powietrze.

Odrobina chłodu. 🌬️ Ulga.

Żeby można było oddychać.

📍 Potrzeba 2 dużych chłodziarek powietrza.

Koszt jednej obecnie przecenionej na indyjskim Amazonie

to 33 000 INR (~1500 zł) x 2 = 3000 zł

Są też inne potrzeby codzienne - jak jedzenie, materiały edukacyjne, więc zbiórkę tworzę na odrobinę więcej, na pewno każda złotówka zostanie dobrze wykorzystana.

Zresztą zobacz sam/a-.

Załączam zdjęcia – z zeszłego roku i teraz.

(zdjęcia z grudnia, więc bez upału, w grudniu są inne problemy. Ale wyobraź sobie, jeszcze w tym miejscu upał....)

Archiwalna zrzutka z tamtego roku - na toalety - https://zrzutka.pl/p8mgsy

Pomagam tej szkole, kiedy mogę. Wracam. Obserwuję.

I wrócę tu jeszcze z kolejnymi odsłonami tego projektu.

Ale teraz – najważniejsze:

ulga.

Jeśli możesz – dołóż.

Wdzięczność tych dzieci to światło, które zostaje na długo.

Asia Dworakowska

healing river