W dobie pandemii każdy zdroworozsądkowy człowiek izoluje się i #zostajewdomu

Są jednak ludzie, którzy nie mogą tego zrobić z prostej przyczyny - pracują w służbie zdrowia. Jedną z takich osób jest moja mama, Małgorzata. Pracuje w Instytucie Matki i Dziecka, na izbie przyjęć. Mimo zamknięcia placówki na nowe przyjęcia i próśb o ograniczanie kontaktu małych pacjentów w ludźmi z zewnątrz, nie zawsze się to udaje.

Dlatego ona (wraz z kilkoma koleżankami) postanowiły, że całkowicie zmienią swoje życie na czas pandemii, aby nie narażać personelu oraz dzieci, szczególnie tych z Onkologii.

Zmiany te obejmowały całkowity brak kontaktu ze światem zewnętrznym, poza szpitalem i własnym domem. Dojazd do pracy pociągiem mama zamieniła na podróż samochodem,bo tylko tam była pewna, że będzie mogła bez narażania pacjentów dostać się do pracy. Jej mąż również został uziemiony i nie może wykonywać swoich służbowych obowiązków. Do sklepów starają się nie wychodzić, a jeśli już jest to koniecznie, to proszą mnie bądź kogoś z osób im najbliższych o zostawienie zakupów przy domu. To wszystko plus fakt, że mama ma 60 lat i sama znajduje się w grupie ryzyka sprawia, że martwię się o nią i jej życie. Sama jednak nigdy nie poprosi o pomoc, bo "jakoś sobie poradzi". Jednak rozmawiając z nią, kiedy wraca z 24 godzinnych dyżurów słyszę, że jest jej naprawdę ciężko.

Dlatego, pierwszy raz postanowiłem spróbować zebrać trochę pieniędzy, aby pomóc jej w normalnym funkcjonowaniu. Obecnie korzystają z finansów, które przeznaczone były docelowo na ocieplanie domu i instalację ogrzewania gazowego. jednak one też się dosyć szybko skończą. Jednak, jak Małgosia mówi: "To nie my czy pieniądze jesteśmy tu najważniejsi, jeśli tylko uda się pomóc komuś jeszcze - poradzimy sobie".

Proszę o pomoc , nie dla siebie, a dla niej - kobiety, która od wielu lat pomaga ratować życie ludzkie, a teraz nie chce przyznać, że jej przydałaby się pomoc.

Z góry dziękuję!