Istnieje powszechne przeświadczenie, że poproszenie o pomoc jest poniżające, świadczy o braku godności i wstydu.

Nic bardziej mylnego. Potrzeba wiele odwagi i siły, aby poprosić obcych ludzi o tę pomoc, bo jest to bardzo trudne.

Świadczy o tym, że się nie poddajemy i walczymy.

Nagrodą za tę odwagę jest otrzymana pomoc, która dodaje skrzydeł. Dzięki wsparciu możemy odbić się od dna.

Kłopoty finansowe są przyczyną wielu życiowych problemów.

Takie właśnie problemy stały się moim udziałem.

Mam 71 lat. Jestem na emeryturze. Emeryturę mam niezbyt wysoką, ponieważ przechodziłam na nią w trakcie zmian systemu emerytalnego i niestety osoby takie jak ja bardzo na tym straciły.

Po przejściu na emeryturę radziłam sobie całkiem nieźle. Pracowałam w oparciu o umowy o dzieło jako grafik komputerowy. Współpracowałam z wieloma instytucjami i wydawnictwami. Z niektórymi sporadycznie, z jednym regularnie od wielu lat. Te dodatkowe dochody wraz z emeryturą starczały mi na godne życie, choć bez luksusów. Pod koniec zeszłego roku zlecenia przestały się pojawiać. W rezultacie zostałam z gołą emeryturą. Gdybym była sama nie byłoby problemu, ale nie jestem.

Dwa lata temu przygarnęłam córkę i dwie wnuczki.

Niecały rok przed pandemią, córka założyła JDG. Pomagałam jej prowadzić sprawy księgowe. Wzięła niewielki kredyt na tę działalność. Niestety firma nie przetrwała okresu pandemii.

Córka miała z mężem rozdzielność majątkową. Mąż wyjechał do Niemiec i przestał utrzymywać rodzinę. Złożył też pozew o rozwód. Córka została bez środków do życia sama z dziećmi i firmową kartą kredytową do spłacenia. Musiała zrezygnować z wynajmowanego mieszkania. Przyszła do mnie.

I tak utrzymanie całej rodziny spadło na mnie.

Całą resztę spraw finansowych muszę ogarnąć ja. Nie było większych problemów dopóki miałam dodatkowe dochody. Teraz jednak zaczęły się kłopoty. Cały świat zawalił mi się na głowę. Coraz trudniej było mi płacić rachunki. Wybierałam kupno jedzenia lub zapłatę za dentystę dla dzieci. Ja też spłacam kredyt. Opłaty mieszkaniowe są wysokie, mimo że mam mieszkanie komunalne. Światło, gaz, telefon, roczne rozliczenia za ogrzewanie (u mnie zwykle ok.4 000), rozliczenie zużycia wody. W pewnym momencie musiałam zacząć pożyczać. Pożyczałam i oddawałam. W pewnym momencie nie było z czego oddać. Czasem nie zapłaciłam czynszu. Długi rosły. Próbowałam znaleźć pracę, ale w moim wieku to nierealne.

W tej chwili zależy mi tylko na tym, aby spłacić długi, nie dopuścić do zajęć komorniczych, bo wtedy już z tego nie wyjdę, jestem za stara. Czas nagli. Dostaję wezwania do zapłaty. Gdybym to spłaciła w najbliższym czasie, zanim dojdą koszty sądowe, wyszłabym na prostą. Może pojawi się jakaś umowa w lecie lub we wrześniu, córka też szuka pracy Moje życie weszłoby na normalne tory. Jednak bez pomocy nie będzie to możliwe. W tej chwili jednak potrzebujemy pieniędzy nie tylko na spłatę długów, ale też na bieżące utrzymanie siebie i dzieci, bo rachunki są duże i niewiele mi zostaje z emerytury, czasem nic.

Jesteśmy istotami społecznymi i w trudnych chwilach możemy liczyć na pomoc innych ludzi, tak jak ja okazałam pomoc mojej córce.