Jako producentka spektaklu „Łys” powstającego w ramach zamówień choreograficznych 2024 Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca staram się o dodatkowe środki, które pozwolą na zatrudnienie koordynatorki intymności.

Premiera zaplanowana jest na 29.06.24 w Krakowie na małej scenie teatru Łaźnia Nowa. Proces pracy rozpoczął się już w kwietniu, jednak w czerwcu osoby performerskie planują pracować z nagością. Budżet projektu jest już w pełni wykorzystany. Priorytetowe było dla nas przeznaczenie odpowiedniego wynagrodzenia dla osób tworzących spektakl (budżet obejmujący wynagrodzenia, koszty produkcyjne i księgowość wynosi 40 tys., pracuje nas w projekcie ósemka). Równocześnie bardzo zależy nam na zaproszeniu do współpracy koordynatorki intymności, jej wynagrodzenie to ok. 5000 zł.

Koordynatorka intymności to osoba, która dba o bezpieczeństwo osób zaangażowanych do pracy przy spektaklu na scenie i za kulisami. Zapoznaje z potencjalnymi problemami przy pracy z nagością, dba o komfort osób, dzieli się narzędziami przydatnymi w sytuacjach trudnych, a przede wszystkim narzędziami do zapobiegania takim sytuacjom. W pracy artystycznej, zwłaszcza z ciałem i nagością, istnieje duże ryzyko przekraczania granic. Jesteśmy za zmianą systemową, do której chcemy się przyczynić, troszcząc się o bezpieczeństwo w naszym procesie i normalizując zatrudnianie koordynatorek intymności w produkcjach. 

Będziemy wdzięczne za każdą wpłatę, wierząc, że to pieniądze na rzecz pracy artystycznej bez przemocy. Jeśli nie uda się przed końcem maja uzbierać 5 tysięcy zł, to zebrane pieniądze przeznaczymy na podwyższenie wynagrodzeń osób, które wykonują więcej pracy, niż było przewidziane.

Osoby tworzące: Ernest Borowski, Ula Dziurdzia, Teresa Fazan, Olga Konik (Stowarzyszenie KAFE), Mariia Lemperek, Kinga Sos Osowska, Ana Szopa, Szymon Tur

OPIS PROJEKTU:

Jeden koleś na imprezie zapytał mnie: „Jesteś mężczyzną czy kobietą?”

A ja na to: „Jestem twoim pytaniem. Ja nie mam pytania. Jestem Łys.”

Łys — Tak?

Co ty właściwie jesteś? — Oh, Łys, twoje pytanie.

A co tak patrzą z tyłu? — Łys, nie wiem, może im ktosię przypominasz?

Łys, słysz — Co?

Co to Łys — Jestem Łys, jestem plecem, dupą, echem…

Zdjxłxm z siebie skórę

Pod spodem była kolejna

Pod spodem kolejna. Kolejna

Wlazłxm w nie swoje buty, żeby stać się sobą

Wychodzę z domu, zostawiam zaimki w holu

Zapomniałxm twarzy, ale to ok, łatwiej mi tak

I tak mam więcej do powiedzenia plecami

Nie musisz rozumieć, wystarczy, że słysz

Ale czy słuchasz?

Zgubiłxm twarz — A może nigdy nie miałxm twarzy, 

Miałxm ogon, trzecią nogę, metalową nogę

Tfu sorry laskę

Hej! Ty! — Dasz mi skórę

Oddaj skórę

Wlej się w skórę

Zmieścimy się tam we 2 

Będzie wygodniej 

Oddam skórę, masz

O! Czujesz? Do pleców ci

W jaki sposób ciała mogą pojawiać się w przestrzeni, komunikować ze sobą i widzxami poza kodem binarności? ŁYS otwiera percepcję na cielesność w oderwaniu od nawykowego przypisywania jej cech i tendencji do erotyzacji nagości. Przyglądając się temu, co w ciele znane i oswojone, i temu, co osobliwe i nieprzejrzyste, ŁYS bada możliwość postpłciowego tańca. Kierując uwagę ku sensorycznym i dźwiękowym aspektom zdarzenia, ŁYS rozumie cielesność i podmiotowość jako niestałe, zmienne, wchodzące w ciągłe relacje z otoczeniem. Pracując z ciałami ludzkimi i nieludzkimi, trackami muzycznymi i dźwiękami zbieranymi na żywo z otoczenia pełzniemy ku postpłciowej wspólnotowości.

Spektakl jest dofinansowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu własnego „Zamówienia choreograficzne – edycja 2024”, finansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.