Poznałyśmy się w lecznicy weterynaryjnej... Ja – wolontariuszka Stukota i Ona – Jill, choć wtedy jeszcze bezimienna.

Był późny wieczór w środku tygodnia. Z powodu niepokojących objawów u jednej z naszych podopiecznych kotek, pojechałam na pilną konsultację w jednej z całodobowych klinik weterynaryjnych. Gdy czekałam w kolejce pojawiło się to kocie dziecko - bezdomne, zapchlone, w kartoniku, ze złamaną tylną łapką. Tak – dziecko, ok. 6-tygodniowa kotka.

Pewna para, której los zwierząt nie jest obojętny, przywiozła biedaczysko do kliniki szukając pomocy. Nie mogłam jej tak zostawić, choć wiem, że obecnie ledwo spinamy koniec z końcem. Szybka narada z dziewczynami, telefon do „szefowej” – RATUJEMY, „jakoś damy radę, po to jesteśmy”. Los nas postawił na swojej drodze i tak oto jesteśmy "bogatsze" o kolejne kocie... Jednak biedniejsze o faktury do zapłacenia.

Jill, bo tak kotka dostała na imię, została przetransportowana do zaprzyjaźnionej kliniki, gdzie rozpoczęto jej diagnostykę i leczenie. Badanie przedmiotowe wykazało m.in. brak czucia głębokiego, zaniki mięśniowe w uszkodzonej łapce, otarcia łapki - świadczące o ciągnięciu jej już jakiś czas. Musimy teraz zmierzyć się z zalecanym leczeniem – amputacją łapki. To jeszcze małe dziecko – poradzi sobie, dostosuje się do nowych warunków. Później zadbamy, żeby jej życie było już zawsze szczęśliwe – obiecujemy.

Koteczka obecnie przebywa w szpitalu oczekując operacji.

Proszę, pomóżcie nam tylko opłacić jej leczenie… żebyśmy mogły spontanicznie pomagać dalej!