Moi Mili! Kochani Darczyńcy i Przyjaciele!

Dziś piszę do Was po raz ostatni – choć pewnie inaczej niż do tej pory. Tak się złożyło, że moja droga dobiegła końca. I wiecie co? Nie mam na co narzekać! Każdy dzień, każda chwila była walką, ale też lekcją, która nauczyła mnie doceniać życie bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. To dzięki Wam, Waszemu wsparciu, mogłem walczyć, śmiać się i wciąż planować kolejne dni – nawet jeśli czasami tylko w mojej głowie.

Choroba była wymagającym przeciwnikiem, czasami przypominała obdarzonego nadmiernym entuzjazmem boksera, który nie odpuszczał ani na chwilę. Ale Wy byliście moją drużyną – kibicowaliście, dopingowaliście i wspieraliście mnie na każdym kroku. Dzięki Wam miałem siłę przejść przez trudniejsze dni i uśmiechnąć się na myśl o tych lepszych.

Choć nie dane mi było dotrzeć do mety zwanej "ZDROWIE", to wcale nie oznacza, że przegrałem. Bo wygrana nie zawsze oznacza pełne zwycięstwo – czasem to radość z małych chwil, z ludzi wokół, z uśmiechu, który się wywołało.

Teraz przyszedł czas na moje pożegnanie – ale spokojnie, tylko fizycznie! W sercach, myślach i, mam nadzieję, w tych wszystkich skarpetkowych wspomnieniach, które tu publikowałem, zawsze będę gdzieś tam z Wami 😊.

Jeśli chcielibyście mnie jeszcze raz pożegnać, zapraszam 23 listopada o 13:30 do kaplicy na starym cmentarzu komunalnym przy ul. Sudeckiej w Jeleniej Górze. Wpadajcie, nie zapomnijcie dobrych wspomnień i uśmiechu – tak chciałbym Was zapamiętać.

Dziękuję Wam za wszystko. Naprawdę. Niech każdy z Was ma w życiu tyle wspaniałych ludzi, co ja miałem dzięki Wam.

Do zobaczenia – choć już pewnie w innej rzeczywistości!

Wasz (nadal w skarpetkach),

Marcin