Więc od początku…..ponad 6 lat temu po wielu badaniach zdiagnozowano u mnie guza macicy, po cyklu chemioterapii zdecydowano o jej usunięciu wraz z przydatkami (2019r). Niestety szybko pojawiły się przerzuty na pęcherz moczowy, lekarze zdecydowali się na jego częściową resekcję, rekonstrukcję i chemioterapię zabezpieczającą . Od 2019 przeszłam kilka cykli chemio i radioterapii które niestety nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Mój nowotwór okazał się chemio i radio-odporny.

W kolejnych latach miałam jeszcze kilkanaście resekcyjnych operacji zmian przerzutowych tkanki podskórnej. W 2021 i 2022 w Gliwicach przeprowadzono u mnie zabieg radio ablacji i kriodestrukcji zmian w wątrobie.

W 2023 roku pojawił się promyk nadziei i moja radość, zakwalifikowana zostałam do immunoterapii, która miała zatrzymać rozsiew nowotworu …..niestety okazało się, że zadziałała wręcz odwrotnie.

W całym moim życiu z nowotworem, pomiędzy cyklami terapii pobytami w szpitalu starałam się żyć w miarę możliwości normalnie. Spędzać czas z moimi dziećmi, przyjaciółmi, pracować zawodowo, pomagać, uśmiechać się ( często pomimo zmęczenia i bólu ) po prostu cieszyć się życiem. Moją największa odskocznią od choroby była moja praca która jest dla mnie wszystkim, bo po prostu kocham to co robię. Niestety, wszystko diametralnie zmieniło się na początku 2024 roku, kiedy to w styczniu doszło u mnie do częściowej stenozy kanału rdzenia Th2-Th4 przez naciekającego na niego guza. Lekarzom udało się usunąć guz i wykonać stabilizację przez nasadową kręgosłupa szyjnego oraz piersiowego. Wtedy pomyślałam, że kiepski początek roku za mną. Nabrałam „wiatru w żagle” z nową motywacją i siłą kontynuowałam rehabilitację co zaczęło skutkować i powolutku na krótkich odcinkach zaczęłam po domu poruszać się z balkonikiem-wyobraźcie sobie moją radość……niestety nie trwała ona długo, w wyniku nacieków nowotworowych doszło do złamania podkrętarzowego kości udowej i znowu wylądowałam na sali operacyjnej gdzie lekarze po raz kolejny mnie poskładali i wykonali stabilizację w talerzu kości biodrowej,

Niestety tym razem łóżko uwięziło mnie na długie tygodnie, obraz TK miednicy mniejszej wykazał liczne guzy i nacieki na mięśnie, na oba talerze kości biodrowej oraz guzy uciskające na nerwy co całkowicie uniemożliwia mi chodzenie a także siadanie.

Przeszłam już naprawdę wiele…. Ale nadal chcę walczyć, chcę być mamą dla swoich dzieci i być samodzielna. Lekarze nie dawali mi za dużych nadziei, jednak ja nigdy nie czekałam bezczynnie na to co przyniesie los, pomimo bólu, zmęczenia starałam się być dzielna i robić wszystko co w mojej mocy aby się nie poddać bo to by był koniec. I nie będę czekać teraz. Dopóki są jakiekolwiek możliwości leczenia będę walczyć o każdy krok, o samodzielną egzystencję nie tylko dla siebie, ale przede wszystkim dla moich dzieci.

W moim otoczeniu mam naprawdę super ludzi. Nigdy nie prosiłam o pomoc aż do teraz, jeśli czujesz, że możesz wesprzeć mnie w dalszej walce…..będę niezmiernie wdzięczna.