Nadia Mularczyk jest trzynastolatką jakich wiele. Może przypominać twoją siostrę, kuzynkę, córkę, wnuczkę albo koleżankę twojej pociechy. Uczy się pilnie, ma swoje ulubione przedmioty, takie jak plastykę i informatykę, za to nie znosi matematyki. Czas wolny spędza z koleżankami i rodziną, pomaga swojej mamie opiekować się młodszą siostrą, a także uczestniczy w obowiązkach domowych. Lubi też muzykę, taniec i jazdę konną – bo choć ruch stanowi dla niej wyzwanie to pasja jest silniejsza.

Jak każda trzynastolatka ma też marzenia, które stara się spełniać krok po kroku. A to czasem jest trudne. Kiedy staje na nogi, Nadia nie może wyprostować kolan i miewa problemy z utrzymaniem równowagi. Również jedna z jej dłoni jest mniej sprawna. Kiedy mówi, można usłyszeć lekką wadę wymowy.

Poza mózgowym porażeniem dziecięcym, cierpi ona również na niedowład spastyczny kończyn dolnych. Jej życie obraca się wokół ćwiczeń i rehabilitacji, badań, wyjazdów, konsultacji, zabiegów i operacji. Od 3 roku życia nosiła ortezy, a co kilka miesięcy otrzymywała zastrzyki z toksyny botulinowej (potocznie znaną jako botoks). Toksyna botulinowa działa poprzez blokowanie połączeń między zakończeniami nerwów a unerwianymi przez nie mięśniami, czyli blokuje synapsy nerwowo-mięśniowe. Powoduje obniżenie napięcia mięśniowego, czego rezultatem jest rozluźnienie i rozkurcz, a co za tym idzie, wyprostowanie nóg. Proces ten nazywa się „chemiczną denerwacją”, klinicznie dochodzi do osłabienia mięśnia, co utrzymuje się około 3–4 miesiące. W 2018 roku Nadia przeszła również operację SDR (Selektywna rizotomia grzbietowa), zabieg chirurgiczny stosowany w leczeniu spastyczności, polegający na częściowym przecięciu grzbietowych korzeni nerwowych wychodzących z mięśni i wstępujących do rdzenia kręgowego. I choć operacja przeprowadzona na kręgosłupie brzmiała ryzykowanie, było to konieczne. Na szczęście wszystko się powiodło, a w przypadku Nadii poprawa wyniosła zawrotne 70%!

Na przekór bólowi, poprzez pracę z ortopedami i chirurgami, a także logopedą, fizjoterapeutą, czy hipoterapeutą Nadia stawia kolejne kroki do zdrowia. Przed nią jeszcze długa droga, a my chcemy, by dotarła tam szybciej – i potrzebujemy waszej pomocy.

Każda forma ruchu przystosowana do wymagań Nadii jest nieoceniona by dalej poprawiać jej sprawność - szczególnie taka, z której może korzystać w nieograniczony sposób, nie martwiąc się o terminy, ustalone wizyty, turnusy, na które trzeba czekać. Bo Nadia nie może czekać, a brak kolejnego kroku w przód to dla niej krok wstecz. 

Dlatego chcemy pomóc spełnić marzenie Nadii o rowerze! Musi być to model przystosowany do potrzeb osoby niepełnosprawnej. Posłuży jako element codziennej rehabilitacji, jednocześnie ułatwiając szybsze przemieszczanie się!

27 Czerwca 2020 podczas Tęczowego Pikniku zorganizowanego w Parku Miejskim w Kaliszu udało nam się zebrać datki w wysokości 500zł! To był ogromny pierwszy krok, ale nadal potrzebujemy troszkę więcej.

Liczymy na to, że ludzie o dobrych sercach nam pomogą!