Nie ma to jak popołudnie w niedzielę. Nasza Wolontariuszka siadała do rodzinnego obiadu gdy przyszła wiadomość na naszą stronę. no i po obiedzie...

Kot znaleziony w lesie. Ranny. Na szczęście już zabezpieczony. Szybki telefon do fundacji, w której jest rejonie. Odpowiedź: nie mają miejsc. My też nie mamy. 2 koty na szpitalu już dawno do odebrania i nie ma gdzie zabrać. Tysiące myśli przechodzą przez głowę. Nie możemy pozwolić żeby dalej cierpiał. Jest decyzja - zabieramy. Teraz kłopot z transportem. Kto przewiezie. Parę telefonów i jest auto. Szybki telefon do lecznicy i jest miejsce w szpitalu. Dajemy tylko kierowcy wszystkie namiary i może nasza koleżanka kończyć już zimny obiad.

Na razie wiemy niewiele. Znaleziony w lesie przez pieska, który był ze swoją Panią na spacerze. Jedna łapka ranna, już gnijąca. Kotek głośno miauczał z bólu.

W lecznicy od razu się nim zajęli. Z racji niedzieli nie chcemy ich męczyć prośbą o dokumentację. Jutro dowiemy się wszystkiego.

Wiemy, że nie powinniśmy już brać następnego kota. Koszty utrzymania tych co mamy są już spore. Jednak jak odmówić cierpiącemu???

Kolejny raz prosimy Was o wsparcie. Nie dla siebie - dla niego