Natalia wróciła na Ukrainę, by jej córeczka uczyła się w ukraińskiej szkole. Tęskniła za swoją piękną i nostalgiczną Ukrainą. I choć wszyscy prosili by została, Natalia wyjechała mimo iż na Ukrainie czekała ją ciężka praca, odmrożone dłonie (pracuje pod gołym niebem na targu od 4 rano zarabiając tyle co nic) i codzienna walka o byt. Tu w Polsce pracowała jako salowa na jednym z najcięższych oddziałów w Poznaniu (gdzie aktualnie ja też nadal pracuję). Wszyscy kochaliśmy panią Natalię, pacjenci i pracownicy, młode pielęgniarki w ciężkich chwilach znajdowały u niej wsparcie, a ja uczyłam się ukraińskiego i pieśni, i też byłam wspierana w chwilach zwątpienia. Nigdy w życiu nie spotkałam w szpitalu tak pracowitej i empatycznej osoby. A teraz my pomóżmy razem wrócić Natalii do Polski! Przekażemy pieniądze na powrót, wynajmiemy jej pokój, kupimy ubrania, wyposażymy córeczkę do szkoły i wypełnimy lodówkę. To tak niewiele, a dla nich to kwestia przeżycia.

Natalia returned to Ukraine to attend a Ukrainian school for her daughter. She missed her beautiful and nostalgic Ukraine. And although everyone asked her to stay, Natalia left, despite the fact that in Ukraine she had to work hard, frostbitten hands (she works at the market, earning nothing) and a daily struggle for existence. Here in Poland she worked as an orderly at one of the toughest branches in Poznań (where I am still working at the moment). We all loved Mrs. Natalia, patients and employees, young nurses found her support in difficult times, and I learned Ukrainian and songs, and I was also supported in moments of doubt. Never in my life have I met such a hardworking and empathetic person in a hospital. And now let's help Natalia return to Poland together! We will donate the money for her return, rent her room, buy clothes, equip our daughter for school and fill the fridge. It's so little, and for them it's a matter of survival.