Mam na imię Iza. Mam 51 lat. Nigdy nikogo nie prosiłam o pomoc i zawsze starałam się być niezależna, a swoje problemy rozwiązywałam samodzielnie. Nie sądziłam, że kiedykolwiek zderzę się ze ścianą. Jestem osobą samotną, Pracuje w samorządzie jako szeregowy urzędnik a moje wynagrodzenie z umowy o pracę jest bliższe minimalnej niż średniej krajowej. Jak większość osób w tym kraju mam kredyty. Moja najbliższa rodzina to 2 psy, które kocham nad życie, mama emerytka i brat. Dopadło mnie to, co wiele osób w ostanim czasie czyli dwukrotny wzrost rat kredytów. Dorabiałam do wynagrodzenia pisząc i realizując projekty z zakresu polityki społecznej. Współpracowałam z Fundacjami i Stowarzyszeniami. Powoli moja sytuacja finsowa poprawiała się i nie budziłam się w nocy ze strachem, że stracę mieszkanie. Ze ściana zderzyłam się wiosną tego roku. Mimo tego, że co pół roku robiłam badanie usg, mammografia wykazała mikrozwapnienia piersi BIRADS4. Biopsja stereotaktyczna wspomagana próżniowo wykazała raka piersi DCIS in situ. 3 lipca przeszłam operacje oszczędzającą piersi w Oddziale Chirurgi Onkologicznej USK Nr 1 w Lublinie. Planowałam od sierpnia wrócić do pracy. Badania pooperacyjne wykazało, że oprócz raka nieinwazyjnego, mam rownież raka inwazyjnego, co prawda jest niewielki ale muszę przejść cały cykl leczenia onkologicznego tj. chemię, radioterapię i hormonotererpie (DCIS był hormonozależny). Posiadam mutację genową CHEK2 co oznacza, że mam 2 - krotnie większe prawdopodobieństwo zachorowania na nowotwór piersi niż osoba bez tej mutacji. W Polsce ww mutacja nie upoważnia na profilaktycznej mastektomii. W ostatnich 4 latach miałam 6 biopsji piersi prawej. Dwukrotnie miałam usuwane gruczolakiwłókniaki, w tym jeden operacyjnie. Zawsze to były zmiany łagodne. Po zakończonym leczeniu planuje poddać się operacji podwójnej mastektomii z rekonstrukcją, niestety koszt operacji tj ok 50 tys przekracza moje możliwości i możliwości mojej rodziny, a moja zdolność kredytowa jest zerowa. Chciałabym żyć, chciałabym jeszcze być szczęśliwa, nie chce żyć w strachu, że rak wróci. Konieczność leczenia onkologicznego uniemożliwia podjecie jakiegokolwiek dodatkowego zatrudnienia a z zasiłku chorobowego trudno się utrzymać. Jest mi bardzo ciężko skupić się na leczeniu, panicznie boje się raka, utraty płynności finansowej. Mój rak jest a raczej był maleńki. Jeszcze nie narozrabiał za bardzo ale żeby go się pozbyć zupełnie musze podjąć leczenie. Aktualnie oczekuje na określenie receptorów i dokładnego typu raka w celu dobrania dalszego leczenia. Nigdy wcześniej nie byłam w takiej sytuacji. Jest mi bardzo trudno i głupio przyznać się do strachu i bezsilności, a przede wszytki prościć Państwa o pomoc. Nie jestem silna, po raz pierwszy się załamałam. Mam ataki paniki. Chciałabym poczuć, że dam radę, że będzie dobrze. Usunięcie operowanej piersi pozwoli mi uniknąć agresywnej radioterapii a także zminimalizuje ryzyko wznowy w operowanej i zdrowej piersi.Obecnie w chirurgi onkologicznej piersi jest tendencja, do operacji oszczędzajacych. Początkowo byłam szykowana do amputacji piersi ale konsylium orzekło, że można mi wyciąć 1/3 piersi zwłaszcza, że rozpoznanie kliniczne to rak nieinwazyjny. Hispat pooperacyjny wykazał, że marginesy są czyste wiec nie ma wskazań do reperacji mimo tego, że została zmieniona diagnoza. Mam wszystkie dokumenty potwierdzające chorobę, jednak serwis zrzutka przy weryfikacji nie uwzględnia wydruków z sytemu elektronicznego bez podpisu i pieczątki lekarza, a takie otrzymałam. W najbliższy czwartek uzupełnię zgodnie z wymogami serwisu i prześlę celem weryfikacji. Dziękuje za każdą złotówkę i okazane wsparcie.