Witam Was serdecznie. Piszę w imieniu mojej Cioci która od 36 lat samotnie wychowuje swoją córkę Paulinkę. Kłopoty zaczęły się już podczas porodu, gdzie doszło do niedotlenienia, co spowodowało porażenie mózgowe. Kolejny dramat, który się wydarzył tej rodziny to śmierć wujka w momencie gdy Paulinka miała zaledwie 2 lata. W między czasie do ich domu trafiła moja babcia, u której zdiagnozowano krzywicę. Babcia przez swoją chorobę wymagała całodobowej opieki. Dziewczyny mieszkają w Krynicy Zdroju, a tam nie ma niestety odpowiedniego zaplecza medycznego, które umożliwiało chociażby rehabilitację, nie wspominając o jakiejkolwiek pomocy od strony miasta czy państwa. Powszechnie wiadomo, że pomoc osobom z niepełnosprawnością w naszym kraju jest jaka jest, czyli w praktyce jej nie ma. Paulinka choruje również na padaczkę i szereg innych chorób współistniejących. Jest ubezwłasnowolniona i wymaga całodobowej opieki i uwagi. Mentalnie to mała dziewczynka w ciele dorosłej kobiety. Ciocia całe swoje życie poświęciła Paulinie i swojej mamie przez co sama bardzo podupadła na zdrowiu. W 2020 roku przeszła operację kręgosłupa szyjnego, niestety nieudaną. Jest po lekkim udarze i ma depresję. Ma coraz mniej siły na cokolwiek a po nowym roku czeka ją kolejna operacja pozwalająca normalnie funkcjonować i opiekować się Paulinką. Paulina ma rentę po tacie, a Ciocia zasiłek opiekuńczy. Ledwo wiążą koniec z końcem. Pieniądze są w dużej mierze potrzebne na leki, pampersy, środki higieny, a także na rehabilitację i zatrudnienie dodatkowej osoby, która mogłaby odciążyć jej mamę. Każda złotówka ma w tej sytuacji znaczenie.